Alexander Cockburn: Για το ξύπνημα της Φουκοσίμα

Ένα Κείμενο του Alexander Cockburn, από το τελευτάιο τεύχος του New Left Review με τίτλο «IN FUKUSHIMA’S WAKE: How the Greens Learned to Love Nuclear Power»

του Alexander Cockburn

Πώς οι Πράσινοι έμαθαν να αγαπούν την πυρηνική ενέργεια

Στα μέσα του Μάρτη οι Αμερικάνοι διάβασαν τις αυξανόμενα πανικόβλητες αναφορές της τήξης  του πυρηνικού σταθμού Daiichi της Φουκοσίμα στην Ιαπωνία και ρώτησαν: “Μπορεί να συμβεί εδώ;” Ήδη γνώριζαν την απάντηση. Όπως το έθετε κάποτε ο πρόσφατος σπουδαίος περιβαλλοντολόγος, David Brower, “οι πυρηνικές εγκαταστάσεις είναι απίστευτα περίπλοκες τεχνολογικές συσκευές για τον εντοπισμό σεισμικών ρηγμάτων”. Κατά μήκος μεγάλου τμήματος της αμερικάνικης Δυτικής Ακτής, εκτείνεται το Δαχτυλίδι της Φωτιάς (Ring of Fire), το οποίο απλώνεται ολόγυρα στην λεκάνη του Ειρηνικού από την Αυστραλία, βόρεια της Ιαπωνίας, μέχρι την Ρωσία, την Αλάσκα και κάτω στην ακτή της Χιλής. Το 90% περίπου των παγκόσμιων σεισμών συμβαίνουν γύρω από τον Δακτύλιο.

Η μάχη για το Ελληνικό: Πολιτισμική Προπαγάνδα και Αρχιτεκτονικές Πρακτικές (Μέρος 3ο)

Ο Πύργος των Αθηνών, Αμπελόκηποι (1969)

του Δημήτρη Πούλιου

Το Ελληνικό, η Ελληνική Αρχιτεκτονική και ένας διάλογος για πύργους

Αν σου έλεγαν, εκεί που βρίσκεσαι σε ένα διαμέρισμα μιας πυκνοδομημένης περιοχής, όπου κάνεις έτσι και πιάνεις το χέρι του άλλου, να πας σε ένα άλλο καινούργιο διαμέρισμα με τα ίδια τετραγωνικά στον 20ό όροφο χωρίς να δώσεις ούτε δραχμή, δεν θα ήταν καλύτερα; Κι αυτό μπορεί θαυμάσια να γίνει με μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, π.χ. τον Ακτορα. Του λες, “γκρέμισέ τα όλα και φτιάξε τέσσερις πύργους για να εγκατασταθούν οι ιδιοκτήτες και άλλους τέσσερις για να βγάλεις τα έξοδά σου. Επίσης σου χαρίζω τους ενδιάμεσους δρόμους. Κάνε μαγαζιά”. Έτσι, το κράτος εκμεταλλεύεται τον κοπανιστό αέρα, που υπάρχει πάνω από τα οικόπεδα σε ύψος απεριόριστο και κάνει από κάτω ένα τεράστιο πάρκο. Μέσα στον αθηναϊκό πολτό, οι νησίδες αυτές θα ήταν ανάσα»

Ι. Βικέλας (Ελευθεροτυπία 5.06.2010)

Είναι πολύ ενδιαφέρον να ανιχνεύσει κανείς γιατί το έργο του Βικέλα έχει απασχολήσει και έχει προβληθεί τόσο πολύ το τελευταίο διάστημα (Έκθεση στο Μπενάκη το 2010, διθυραμβικά σχόλια στο τύπο, διαλέξεις από το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής κ.α.).

Η μάχη για το Ελληνικό: Πολιτισμική Προπαγάνδα και Αρχιτεκτονικές Πρακτικές (Μέρος 2ο)

του Δημήτρη Πούλιου

Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

«Στήθηκε τότε μια ολόκληρη εκστρατεία αστικού μάρκετινγκ: πρόσκληση προσωπικοτήτων από το Παρίσι στη μητρόπολη του Βορρά με την ευκαιρία των εγκαινίων του TGV, έκθεση στη Νέα Υόρκη στο μουσείο Καλών Τεχνών, με τον αποκαλυπτικό τίτλο Business to Business.[…] Η εκστρατεία προβολής συνοδεύεται από κάποια φανταχτερά αρχιτεκτονικά έργα που υπογράφονται από μεγάλα διεθνή ονόματα ή, τουλάχιστον, περιβάλλονται από ένα ελαφρύ άρωμα σκανδάλου: το περίπτερο της Ιαπωνίας του Tadao Ando στη Διεθνή Έκθεση της Σεβίλλης, η τεράστια ημικαλυμμένη έλλειψη στο Stade de France, που δε την έφτιαξε τελικά ο Jean Nouvel […] Στη τελευταία περίπτωση φαίνεται σαφώς η σημασία του πυρήνα των ανθρώπων που δημιουργούν το σχέδιο και εξασφαλίζουν τη προώθησή του: ο δήμαρχος, Pierre Mauroy, πρώην πρωθυπουργός, στη πρώτη γραμμή του σοσιαλιστικού κόμματος, ο επιχειρηματικός κόσμος, ο Jean Peyrelevade, πρόεδρος της ένωσης ασφαλιστικών εταιρειών του Παρισιού, ο Jean Deflassieux, πρόεδρος της Credit Lyonnais, ο χαρισματικός τεχνικός, ο πολεοδόμος Jean-Paul Baietto, όλοι συνδεμένοι με σχέσεις φιλίας, αποτελούν εγγύηση για την αποτελεσματικότητα. Η πόλη έγινε μια επιχείρηση, και η πολεοδομία μοιάζει με εμπορική στρατηγική.» (Burgel : 2007)

O Guy Burgel περιγράφει την υποψηφιότητα της Λιλ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Το ψηφιδωτό των ανθρώπων που προωθούν το σχέδιο θα μπορούσε να είναι ίδιο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Αυτό που χρειάζεται είναι το πάντρεμα της πολιτικής με την αισθητική για τη προώθηση ενός πολιτισμικού και οικονομικού μοντέλου που θα έχει επιτυχία.

Η μάχη για το Ελληνικό: Πολιτισμική Προπαγάνδα και Αρχιτεκτονικές Πρακτικές (Μέρος 1ο)

του Δημήτρη Πούλιου

ΣΑΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στις 14 Απριλίου το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Ούτε ένα κυβικό τσιμέντου στο πάρκο του Ελληνικού». Η εκδήλωση ήταν ένα debate ανάμεσα σε αυτούς που είναι υπέρ της αξιοποίησης του Ελληνικού (Μάνος, Βικέλας) και όσων υποστήριζαν ότι πρέπει να γίνει πάρκο (Μπελαβίλας, Αράπης). Το γεγονός ότι ένα ίδρυμα σαν το ΕΛΙΑΜΕΠ θέλει να προσεγγίσει το θέμα του Ελληνικού δείχνει τη σπουδαιότητα αλλά και την «αναγκαιότητα» της παρέμβασης για ένα μεγάλο κομμάτι του αστικού κόσμου. Πράγματι, οι αποφάσεις που θα παρθούν για το χώρο του πρώην Αεροδρόμιου, ειδικά μέσα σε περίοδο της κρίσης, θα σφραγίσουν για τα επόμενα 20 και πλέον χρόνια το μοντέλο ανάπτυξης και τη δυναμική του κατασκευαστικού κλάδου της χώρας.

O Tom Morello για τους εργατικούς αγώνες στο Ουισκόνσιν

»Σήμερα στα σκαλιά του Καπιτωλίου, αυτό που κάναμε ήταν να δημιουργήσουμε λίγο από τον κόσμο που θα θέλαμε να δούμε» αναφέρει ο Τομ Μορέλο, μουσικός των Rage Against the Machine, των Audioslave κι έπειτα γνωστός στη σόλο καριέρα του ως Τhe Nightwatchman. Συμμετείχε στις διαδηλώσεις του Ουισκόνσιν για να ανεβάσει το ηθικό και να στηρίξει τους διαδηλωτές, ενώ δηλώνει πως ο αγώνας αυτός είναι ιστορικός.

»Αυτό είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους στις ΗΠΑ, στο να μην περιοριστούν απλά στο να διαφυλάσσουν τα ήδη κεκτημένα δικαιώματα τους αλλά να τα εξελίσσουν κιόλας.»

Ο Τομ μίλησε με τη Λώρα στο Μάντισον για το ρόλο των μουσικών και των καλλιτεχνών στον αγώνα για τα δικαιώματα τους, το ρόλο των ανεξάρτητων ΜΜΕ και γιατί ήρθε η ώρα να αλλάξει η αφήγηση γύρω από τα δικαιώματα των εργατών.

Μετάφραση: Άρτεμης Παναγιώτου Επεξεργασία Βίντεο: Μανόλης Μαρκάκης

Ποιός υπήρξε, λοιπόν, ο δημιουργός; Μια διεισδυτική ματιά του Έβαλντ Ιλιένκοφ στο αίνιγμα της θρησκείας

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο Για τα Είδωλα και τα Ιδεώδη (1968). Μια πολύτιμη συμβολή του Έβαλντ Ιλιένκοφ, ενός απ’ τους σημαντικότερους σοβιετικούς φιλοσόφους. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οδυσσέας, το 1976, με τίτλο Τεχνοκρατία και ανθρώπινα ιδεώδη στο σοσιαλισμό. Αν σας κινήσει το ενδιαφέρον και ψάχνετε απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει στο τέλος, μπορείτε να αναζητήσετε ολόκληρο το βιβλίο εδώ. Η γραφή του Ιλιένκοφ εκτός από απολαυστική, είναι και εξαιρετικά διδακτική!

Ποιός υπήρξε, λοιπόν, ο δημιουργός;

του Έβαλντ Ιλιένκοφ

«Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή του», λέγεται σ’ ένα πολύ γνωστό βιβλίο, και ο άνθρωπος τον αντάμειψε με την πιο μαύρη αχαριστία, πρόσθεσε με δηκτική ειρωνεία ο συγγραφέας ενός άλλου βιβλίου. Αλλά αν αφεθούν κατά μέρος οι πνευματικές διαμάχες, και τα παραμύθια, υποστήριξε ένας τρίτος συγγραφέας, θα χρειαστεί ν’ αναγνωρίσουμε ανοικτά και καθαρά ότι ο άνθρωπος δημιούργησε το θεό, έτσι όπως δημιούργησε βιβλία και αγάλματα, καλύβες και ναούς, το ψωμί και το κρασί, την επιστήμη και την τεχνική.

José Saramago: Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον

Πώς θα σας φαινόταν ένα Eυαγγέλιο, όπου στο τέλος πάνω στο σταυρό ο Ιησούς αντιλαμβάνεται ότι εξαπατήθηκε και αντί του γνωστού «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» κραυγάζει προς τον ανοιχτό ουρανό «Άνθρωποι, συγχωρήστε τον, γιατί δεν ξέρει τί κάνει»

Ένα Ευαγγέλιο, όπου ο Θεός και ο διάβολος είναι οι «ετερώνυμοι» του ανθρώπου, ο άνθρωπος δηλαδή τους έφτιαξε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν του;

Ένα διαφορετικό Ευαγγέλιο από το μοναδικό José Saramago. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εναλλακτική ιστορία, όπου όλα μοιάζουν με τις γνωστές εξιστορήσεις, αλλά όλα γίναν κάπως αλλιώς.

Για περισσότερες πληροφορίες πάνω στο έργο, αλλά και τη ζωή του συγγραφέα, μπορείτε να ανατρέξετε στο αφιέρωμα που είχε κάνει πριν χρόνια το πολιτικό καφενείο (άρθρα 2, 3 , 4 , 5), απ’ όπου και τα αποσπάσματα που ακολουθούν.

«Ο γέγραφα, γέγραφα».

ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ

Ο ήλιος παρουσιάζεται σε μια από τις πάνω γωνιές του ορθογωνίου, που βρίσκεται στα αριστερά όπως κοιτάζει κανείς, και παριστάνει, ο βασιλικός αστέρας, το κεφάλι ενός άντρα από όπου ξεχύνονται ακτίνες δυνατού φωτός και φιδωτές φλόγες, σαν μια ανεμοδούρα αναποφάσιστη για την κατεύθυνση των σημείων που θέλει να δείξει, και αυτό το κεφάλι έχει ένα πρόσωπο που κλαίει, συσπασμένο από έναν πόνο αμείωτο, βγάζοντας από το ανοιχτό στόμα μια κραυγή που δεν θα μπορέσουμε να ακούσουμε, αφού τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αληθινό, ότι έχουμε μπροστά μας είναι χαρτί και μελάνι και τίποτε άλλο. Κάτω από τον ήλιο βλέπουμε έναν άντρα γυμνό, δεμένο στον κορμό ενός δέντρου, με τα λαγόνια σκεπασμένα από ένα πανί που καλύπτει τα μέρη που αποκαλούμε γενετήσια και απόκρυφα και τα πόδια του στερεωμένα σε ότι απόμεινε από έναν εγκάρσια κομμένο κορμό, πάντως για μεγαλύτερη σταθερότητα, και για να μη γλιστρήσουν από αυτό το φυσικό υποστήριγμα, τα κρατούν δυο καρφιά βαθιά μπηγμένα.

Πέρυ Αντερσον (Perry Anderson): Για την συγκυρία στον αραβικό κόσμο

To παρακάτω κείμενο αποτελεί το edotorial της τελευταίας έκδοσης της New Left Review, τεύχος 68, Μάρτης- Απρίλης 2011. Γράφτηκε από τον σημαντικό διανοητή Perry Anderson με τίτλο «On the Concatenation in the Arab World». Επιλέξαμε να δώσουμε τον τίτλο «Για τη συγκυρία στον αραβικό κόσμο» (σε άλλα σημεία του κειμένου το concatenation έχει μεταφραστεί ως αλληλουχία κ.α.). Το κείμενο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί δεν αρκείται μόνο σε μια ανάλυση των γεγονότων αλλά δίνει και μια συνολική μεθοδολογία ιστορικής αναφοράς ενώ ταυτόχρονα προχωρά και σε επισημάνσεις και πολιτικές προτάσεις. Στα αγλλικά θα το βρείτε εδώ.

Η αραβική εξέγερση του 2011 ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία ιστορικών γεγονότων: μια αλληλουχία από πολιτικές αναταραχές, πυροδοτούμενες η μια την άλλη , σε μια ολόκληρη περιοχή του κόσμου. Υπάρχουν μόνο 3 προηγούμενες περιπτώσεις – Οι Ισπανο Αμερικάνικοι πόλεμοι της απελευθέρωσης που ξεκίνησαν το 1810 και τελείωσαν το 1825, οι Ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848-49 και η πτώση των καθεστώτων του σοβιετικού μπλοκ, το 1989-91. Καθένα από αυτά ήταν ιστορικά συγκεκριμένο στο χρόνο και τον τόπο του, όπως θα είναι και η αλυσίδα των εκρήξεων στον αραβικό κόσμο. Κανένα δεν κράτησε λιγότερο από δύο χρόνια. Δεδομένου ότι η φωτιά αρχικά άναψε στην Τυνησία το Δεκέμβριο, με τις φλόγες να εξαπλώνονται σε Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Υεμένη, Λιβύη, Ομάν, Ιορδανία, Συρία, δεν έχουν περάσει πάνω από τρείς μήνες, οποιαδήποτε πρόβλεψη των αποτελεσμάτων της θα ήταν πρόωρη. Η πιο ριζοσπαστική από τις τρεις προηγούμενες αναταραχές κατέληξε σε πλήρη ήττα το 1852. Οι άλλες δύο θριάμβευσαν, αν και οι καρποί της νίκης ήταν συχνά πικροί: σίγουρα μακριά από τις ελπίδες του Μπολίβαρ ή της Bohley. Η οριστική μοίρα της Αραβικής Εξέγερσης θα μπορούσε να μοιάζει με αυτά τα μοτίβα. Είναι όμως εξίσου πιθανό να είναι sui generis.

Ο Μεζάρος για την κρίση (μέρος 3ο)

Συνέχεια τρίτη και τελική του Video της διάλεξης του Istvan Meszaros για την οικονομική κρίση. Έλαβε χώρα στο Conway Hall London, στις 21 Οκτώβρη του 2008. Το πρώτο μέρος θα το βρείτε εδώ και το δεύτερο εδώ

Μετάφραση – Υποτιτλισμός: Στέλλα Σουνδουλουνάκη

Επιμέλεια Βίντεο: Μανόλης Μαρκάκης

Κρίση στην αγορά κατοικίας και σύγχρονος καπιταλισμός

του Θάνου Ανδρίτσου

Το κείμενο αποτελεί εργασία που παρουσιάστηκε το Φλεβάρη του 2011, στο μεταπτυχιακό Πολεοδομία- Χωροταξία του ΕΜΠ

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Προσωρινή δυσλειτουργία ενός σταθερού συστήματος ή μόνιμη λειτουργία ενός ασταθούς συστήματος.

 

Εισαγωγή.

 Ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε πρόσφατα στην τηλεόραση έκλεινε με τη εικόνα ενός από τους εκατομμύρια απολυμένους σε όλη τη γη που «φόραγε» ένα μεγάλο πλακάτ και στεκόταν καθημερινά σε έναν κεντρικό δρόμο της Νέας Υόρκης. Την πράξη του την αιτιολογούσε κάπως έτσι: «Το κάνω αυτό για να δει ο κόσμος ότι υπάρχει κρίση. Σκεφτόμουν τόσο καιρό ότι αν κοιτάξεις μέσα στην πόλη δεν μπορείς να δεις πουθενά την κρίση».

Ενδιαφέρον. Έχουν άραγε εικόνα οι κρίσεις ή είναι μια κενή σελίδα και κάποιοι ακατανόητοι οικονομικοί δείκτες, ή μια καταστροφή που τη βιώνει κάθε οικογένεια κρυφά;