Στη μνήμη του Vittorio

«Vittorio…Σήμερα έγινες ένας Παλαιστίνιος μάρτυρας…Μοιάζεις όλο και περισσότερο με εμάς…Πέθανες σαν εμάς σε αυτή τη γη…από το χέρι των εχθρών μας…σε πήγαν στο νοσοκομείο Shefa…και σε κάλυψαν με μία από τις κουβέρτες μας…Η εικόνα είναι η ίδια Vittorio…
Συγχώρεσε μας φίλε μου…δε μπορέσαμε να σε σώσουμε..»

η Παλαιστίνια Lana Hijazi για το θάνατο του Vittorio

Στη μνήμη του συναγωνιστή θα παραθέσουμε ένα μικρό κειμενάκι, μεταφρασμένο από τα ιταλικά, που είχε γραφεί από τον ίδιο το Βιτόριο, τον Ιανουάριο του 2009, όταν οι Ισραηλινοί βομβάρδιζαν τη Γάζα. Μπορεί να βρεθεί στα ιταλικά εδώ :

«Πάρε μερικά γατάκια και βάλε τα μέσα σ’ ένα κουτί» μου λέει ο Jamal, χειρούργος στο νοσοκομείο Al Shifa, το βασικό στη Γάζα, ενώ μια νοσοκόμα αφήνει στο έδαφος ακριβώς μπροστά μας κανά δυο χάρτινα κουτιά, καλυμμένα με πιτσιλιές από αίμα.
«Κλείσε τώρα το κουτί, και με όλο σου το βάρος και όλη σου τη δύναμη πήδηξε πάνω του μέχρι ν’ ακούσεις τον ήχο από τα κόκκαλα που σπάνε, και το τελευταίο νιαούρισμα να πνίγεται.» Καθώς κοιτάω τα κουτιά αποσβολωμένος, ο γιατρός συνεχίζει.
«Προσπάθησε τώρα να φανταστείς τι θα γινόταν μετά τη δημοσιοποίηση ενός τέτοιου συμβάντος, την καθόλα δίκαιη αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης, τις καταγγελίες των οργανώσεων για τα δικαιώματα των ζώων…» ο γιατρός συνεχίζει την αφήγησή του, ενώ εγώ δεν καταφέρνω να πάρω τα μάτια μου πάνω αυτά τα κουτιά που είναι τοποθετημένα ακριβώς μπροστά στα πόδια μου. «Το Ισραήλ κλείδωσε εκατοντάδες πολίτες μέσα σ’ ένα σχολείο σαν να ήταν ένα κουτί, δεκάδες παιδιά, και μετά πάτησε πάνω του με όλο το βάρος των βομβών του. Και ποιες ήταν οι αντιδράσεις ανά τον κόσμο; Σχεδόν καμία. Θα ήμασταν πιο ασφαλείς αν είχαμε γεννηθεί ζώα, παρά Παλαιστίνιοι»
Σ’ αυτό το σημείο ο γιατρός σκύβει προς ένα από αυτά τα κουτιά, και το ανοίγει μπροστά μου. Μέσα βρίσκονται ανθρώπινα άκρα, χέρια και πόδια, από το γόνατο και κάτω ή ολόκληρα από το μηρό, που ανήκαν στους ακρωτηριασμένους τραυματίες που φέρανε από το σχολείο των Ηνωμένων Εθνών Al Fakhura di Jabalia, όπου τα θύματα είναι περισσότερα από 50 μέχρι στιγμής. Προφασίζομαι ένα επείγον τηλεφώνημα και αποχαιρετώ το Jamal. Στην πραγματικότητα κατευθύνομαι προς τις τουαλέτες, διπλώνομαι στα δύο και κάνω εμετό.

Vittorio Arrigoni Γάζα, 8 Ιανουαρίου 2009

Μετάφραση: Νιόβη Ζαραμπούκα Χατζημάνου

2 Σχόλια to “Στη μνήμη του Vittorio”

  1. […] Νιόβη Ζαραμπούκα Χατζημάνου vittoriobassarosso Share this:EmailPrint Κυριακή 17 Απριλίου 2011 | Category: […]

Σχολιάστε