του Θάνου Ανδρίτσου

Μια ιστορία λέει τα εξής:
Είναι στο Λονδίνο. Μια ημέρα του Μάρτη του 1968, ένας 25χρονος νέος, γνωστός ήδη για το μουσικό ταλέντο και τις προκλητικές εμφανίσεις του, κατευθύνεται προς την πλατεία Τραφάλγκαρ. Τεράστια η λαοθάλασσα που μαζεύεται μέσα σε λίγη ώρα, το κλίμα είναι έντονο, αγωνιστικότητα και η μαχητικότητα πρόδηλη. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στην κεφαλή της πορείας δύο νέοι άνθρωποι. Μια κατάξανθη λευκή ηθοποιός, με το όνομα Βανέσα ( δεν είναι άλλη από τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ) και ένας σκουρόχρωμος μελαχρινός.
Όταν η πορεία φτάνει στην Αμερικάνικη πρεσβεία ο κόσμος έχει αυξηθεί. Λίγη ώρα αργότερα ξεκινούν οι συγκρούσεις με βίαιη επίθεση της αστυνομίας και ειδικά των έφιππων. Ο κόσμος τρέχει, μαζί με αυτούς και ο Μικ ψάχνοντας να ξεφύγει από την αστυνομική μανία. Τελικά καταφεύγει στην είσοδο μιας πολυκατοικίας όπου και κρύβεται. Λίγο αργότερα ο σκουρόχρωμος νέος βρίσκεται στο έδαφος μερικά μέτρα μπροστά του με δεκάδες αστυνομικούς γύρω του να τον χτυπούν. Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Μίκ, θα γράψει μερικά λόγια για να τα αφιερώσει στον «μαχητή του δρόμου» συνομήλικό του, ο φίλος του ο Κιθ θα βοηθήσει με την κιθάρα του, και το ίσως πιο πολιτικοποιημένο τραγούδι των Stones, το Street Fighting Man, περνάει πια στην ιστορία της μουσικής. Κάποιος νεώτερος μπορεί την ίδια ιστορία να τη ζήσει με πιο σύγχρονο και άγριο ήχο, από μια κιθάρα κρατημένη ψηλά στο στήθος του Tom Morello και τη φωνή- κραυγή του Zack de la Rocha. Συνέχεια →