Φέρτε μας πίσω τη μπάλα
Ένα αγαπημένο κλισέ της εποχής είναι ότι τόση μπάλα και τόσους μπάτσους από τη χούντα είχαμε να δούμε. Σωστό σε ότι αφορά τα όργανα της τάξης. Επί του ποδοσφαίρου όμως, η δική μου αίσθηση είναι πως εκεί που νομίζαμε ότι η πραγματικότητα μας παίρνει μόνο το σήμερα, μας παίρνει και το χτες. Συνέχεια
του Τάσου Κατιντσάρου
“Ρε παιδιά, κάτι αισθάνθηκα ν’ ανεβαίνει απ’ τα πόδια μου και να βγαίνει απ’ το κεφάλι μου”, είπε ο Στέλιος.
“Άσε τις μαλακίες, ανατρίχιασες, όπως κι εγώ, γιατί νομίζεις ότι κάνουμε κάτι σημαντικό”, απάντησε ο Νίκος. Συνέχεια
Έτυχε μέσα στην ίδια μέρα να διαβάσω δύο άρθρα. Και τα δύο με ενδιέφεραν και -με μια έννοια- είχαν συναφές θέμα. Κατοικίες και συνθήκες κατοίκησης. Κανένα από τα δύο δε με εξέπληξε. Δυστυχώς. Όμως η αντίθεση που αναδεικνύουν πάντα με ξεπερνά.
Η παραπάνω είναι μια από τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες και παρουσιάζουν τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Αρκετοί ίσως να θυμήθηκαν εικόνες από τα κλουβιά στα οποία αναγκάζονται να ζουν οι εργάτες στα εργασιακά κάτεργα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών της σύγχρονης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εικόνες όπως η παρακάτω. Συνέχεια
του Θάνου Ανδρίτσου
Βιβλιοπαρουσίαση: David Harvey: Εξεγερμένες Πόλεις
Από τις πόλεις της Κρίσης στις πόλεις της εξέγερσης
Κυκλοφόρησε το Μάρτη το νέο βιβλίο του David Harvey, με τίτλο «Εξεγερμένες Πόλεις» (“Rebel Cities”) από τις εκδόσεις ΚΨΜ σε μετάφραση της Κατερίνα Χαλμούκου. Είναι μια προσεγμένη έκδοση ενός σημαντικού όσο και επίκαιρου βιβλίου, που συμπυκνώνει μια ερευνητική πορεία χρόνων του βρετανού γεωγράφου.
Ο αρκετά γνωστός και στην Ελλάδα, λόγω των συχνών επισκέψεων του στη χώρα και των δημόσιων παρεμβάσεών του, David Harvey, είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους σύγχρονους μαρξιστές. Καθηγητής στη Νέα Υόρκη και εκ των σημαντικότερων εκφραστών της ριζοσπαστικής γεωγραφίας, έχει γίνει ευρύτερα γνωστός μέσα από τις μελέτες του για τις καπιταλιστικές κρίσεις, τις μεταβολές των τελευταίων δεκαετιών, το νέο ιμπεριαλισμό κ.α.. Οι «Εξεγερμένες πόλεις», του 2012, αποτελούν ένα πολιτικό- επιστημονικό μανιφέστο με σαφή στόχο την παρέμβαση στα κινήματα που έχουν εκδηλωθεί μετά το ξέσπασμα της κρίσης, από τη Γουόλ Στρήτ μέχρι την πλατεία Ταχρίρ και από το Σύνταγμα μέχρι τη Χιλή. Συνέχεια
Το νέο βιβλίο του David Harvey, Εξεγερμένες Πόλεις, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Παραθέτουμε τον πρόλογο που έγραψε για την ελληνική έκδοση ο καθηγητής Γεωγραφίας, Κωστής Χατζημιχάλης καθώς και ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου
Πρόλογος στην ελληνική έκδοση
του Κωστή Χατζημιχάλη[1]
Το βιβλίο του Ντέιβιντ Χάρβεϊ είναι το πέμπτο που μεταφράζεται στα ελληνικά και μαζί με τις πολυάριθμες συνεντεύξεις και τις παλαιότερες μεταφράσεις άρθρων του συγκροτούν μια ικανοποιητική εισαγωγή στη σκέψη ενός από τους σημαντικότερους μαρξιστές διανοούμενους του καιρού μας. Τα περιεχόμενα του παρόντος βιβλίου έχουν παρουσιαστεί στις τρεις διαλέξεις που είχε δώσει στην Αθήνα τον Ιούνιο 2012 (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Παρκάκι της Οδού Τσαμαδού) με μεγάλη προσέλευση κόσμου. Πολλά από τα επιχειρήματα του βιβλίου είχε επίσης την ευκαιρία να αναπτύξει στις δεκάδες συνεντεύξεις που έδωσε εκείνες τις δύο βδομάδες της παραμονής του στην Αθήνα, οι οποίες συνέπεσαν με τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 12. Συνέχεια
Του Αντώνη Δραγανίγου, μέλους της Κ.Σ.Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Παρά την σχετική κινηματική υποχώρηση -εν μέρει και εξαιτίας της- μια πολύ πλατιά πολιτική διεργασία βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στον μαχόμενο κόσμο και την βάση της Αριστεράς. Πολύς κόσμος προβληματίζεται και αρχίζει να συνειδητοποιεί τα όρια της Αριστεράς και στις δύο κυρίαρχες εκδοχές της. Απογοητεύεται από τη συστημική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται όλο και πιο καθαρά μέσα στα όρια της αστικής πολιτικής, ρίχνοντας διαρκώς γέφυρες με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Αλλά και από τα αποτελέσματα του πρόσφατου Συνεδρίου του ΚΚΕ, το οποίο δεν έχει γραμμή και λογική ανατροπής, εξακολουθεί να παραπέμπει τα πιο κρίσιμα ζητήματα του πολιτικού αγώνα στην λαϊκή εξουσία, αναπαράγει και οξύνει τον πόλεμο σε ό,τι κινείται στα αριστερά του ή απλά αμφισβητεί την απόλυτη αλήθεια της γραμμής του. Συνέχεια
Ιερισσος γυναικες στα φυλακια 21-4-13, φωτ. Μάριος Λώλος
“Είμαστε οι προγιαγιάδες που ζήσανε την κατοχή κι αποφασίσαμε ποτέ ξανά φασισμός. Είμαστε οι γιαγιάδες που ζήσανε τον εμφύλιο κι είπαμε ποτέ ξανά πόλεμος. Είμαστε οι μάνες που είδαμε τα παιδιά μας μετανάστες κι είπαμε πότε πια ρατσισμός. Είμαστε οι κόρες που ζήσαμε τη χούντα κι είπαμε ποτέ ξανά απολυταρχικό καθεστώς. Είμαστε οι εγγονές που δε ζήσανε ούτε κατοχή, ούτε εμφύλιο, ούτε μετανάστευση, ούτε χούντα και τώρα τα ζούμε όλα μαζί. Είμαστε οι δισέγγονες που ονειρεύονται, ελπίζουν, και απαιτούν ένα καλύτερο αύριο.
Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν ξέραμε πόσο τσούζουν τα χημικά, τί είναι το μααλόξ, τί σημαίνει ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ. Μέχρι πριν λίγο καιρό πιστεύαμε ότι η ΕΛ.ΑΣ υπάρχει για να προστατεύει τους πολίτες. Πιστεύαμε ότι το κράτος και οι λειτουργοί του βρίσκονται εκεί για να προάγουν τα συμφέροντα των πολιτών και να διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους.
Μας έριξαν χημικά, μας κυνήγησαν, μας χτύπησαν, μας συνέλαβαν, μας ανέκριναν, μπούκαραν στα σπίτια μας και στα σχολεία μας. Μας κατηγόρησαν ότι δε σεβόμαστε τους νόμους. Μας χαρακτήρισαν αμόρφωτες, απληροφόρητες, ανυπάκουες, ψεύτρες – μέχρι και τρομοκράτισσες!
Όλα αυτά τα αντέξαμε. Άλλωστε εμείς φέραμε τα παιδιά μας στον κόσμο με ανείπωτο πόνο και τα μεγαλώνουμε με απίστευτο κόπο. Δεν μας πτοούν οι τρομοκρατικές τους πρακτικές.
Τώρα όμως χτυπάνε τους εγγονούς, τους γιούς, τους πατεράδες, τους αδερφούς μας. Τους αρπάζουνε μες στη νύχτα μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των παιδιών μας. Τους κλειδώνουν στις φυλακές σαν κοινούς εγκληματίες με κατασκευασμένες κατηγορίες.
Λένε ότι υπερασπίζονται τη νομιμότητα!
Καταπατώντας νόμους και δικαιώματα;
Λένε ότι προωθούν με κάθε κόστος τις επενδύσεις προς όφελος του λαού!
Ασκώντας βία και τρομοκρατία στο λαό;
Λένε ότι οι αποφάσεις της δικαιοσύνης πρέπει να είναι σεβαστές!
Προκαταβάλλοντας τες και αγνοώντας τες όταν δε συμφωνούν;
Λένε ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία!
Προσβάλλοντας το τεκμήριο της αθωότητας που είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές της;
Καλούμε τις γυναίκες όλης της Ελλάδας, όλου του κόσμου, να σταθούν δίπλα στον αγώνα μας. Σ΄ έναν αγώνα αξιοπρέπειας. Σ΄ έναν αγώνα για την προστασία του μέλλοντος των παιδιών μας, του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σ΄ έναν αγώνα όπου οι ζωές των παιδιών μας να είναι πάνω απ΄τα κέρδη των εταιρειών. Κάνουμε έκκληση σε όλες σας! Ζητάμε τη στήριξη, συμπαράσταση και αλληλεγγύη σας, με όποιο τρόπο μπορείτε!
Καταγγέλλουμε την κατασκευή ενόχων και την ποινικοποίηση κοινωνικών αγώνων. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία, την κρατική καταστολή και τις δικονομικές αυθαιρεσίες. Καταγγέλλουμε τις τηλεοπτικές δίκες και καταδίκες.
Απαιτούμε την αποφυλάκιση των πατεράδων, γιών και αδερφών μας. Απαιτούμε άμεση, δίκαιη, αμερόληπτη και διαφανή απόδοση δικαιοσύνης.
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα μας βρούνε απέναντί τους. Εμάς, τις προγιαγιάδες, τις γιαγιάδες, τις μάνες, τις κόρες, τις εγγονές και τις δισέγγονες. Όλες μας!”
Του Θάνου Ανδρίτσου*
Καλησπέρα σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική εκδήλωση, ειδικά μάλιστα όταν γίνεται μέσα σε ένα τόσο βεβαρυμένο καθημερινό κινηματικό πρόγραμμα όλων σας, αφού μόλις σήμερα στην πόλη γίνονται οι κινητοποιήσεις για την ανεργία, την επίσκεψη του Ρουπακιώτη και αύριο αντιφασιστικές δράσεις.
Είναι αλήθεια ότι ο Δημήτρης ο Καλτσώνης είναι από τους πλέον κατάλληλους ομιλητές για την εκδήλωση αυτή καθώς με τις εργασίες και τα βιβλία του έχει βαθιά γνώση για όλα τα πολυεπίπεδα και δύσκολα ερωτήματα που προκύπτουν από το πείραμα της μπολιβαριανής διαδικασίας στη Βενεζουέλα. Έτσι φαντάζομαι ότι στην τοποθέτησή του θα φωτίσει πολλές και σημαντικές πλευρές. Ταυτόχρονα, όλοι γνωρίζουμε ότι η συζήτηση για τη Βενεζουέλα είναι πάντοτε ερεθιστική και οδηγεί σε πολύ ευρύτερο διάλογο που υπερβαίνει τα όρια της Βενεζουέλα και της Λατινικής Αμερικής και φτάνει στα αμείλικτα πολιτικά ερωτήματα της Ελλάδας και της Ευρώπης σήμερα. Έτσι επιτρέψτε μου να κάνω στη πραγματικότητα μια εισαγωγή σε μια συζήτηση που σίγουρα θα είναι πολύ πλούσια, αναφέροντας ορισμένα ιστορικά στοιχεία μαζί με λίγες πολιτικές επισημάνσεις, ένα άνοιγμα της κουβέντας παρά μια απάντηση σε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν. Συνέχεια
Του Ονειρμού
http://bestimmung.blogspot.gr/
Προλεγόμενα
Jeder nach seinen Fähigkeiten, jedem nach seinen Bedürfnissen
Aπό τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.
Αυτή είναι η αρχή (Prinzip) που θα »αναγράψει στη σημαία της» η κομμουνιστική κοινωνία, σύμφωνα με τον Κάρλ Μάρξ (Kritik des Gothaer Programms).
Aυτό είναι το μαρξικό αξίωμα του κομμουνισμού. Για τον Μάρξ, ο κομμουνισμός δεν είναι μια αόριστη, κενή αυτονομία, ούτε θέτει ως αρχή του την »ισότητα των ανθρώπων» γενικά και αόριστα. Άλλωστε, όπως αναλύει ο Μάρξ στο ίδιο έργο, η »ισότητα» ή αλλιώς »εξίσωση» ποιοτικά ετερογενών ανθρώπων υπό το πρίσμα του αστικού δικαίου και του αφηρημένου νομικού προσώπου, είναι στη πραγματικότητα σκληρή ανισότητα, που ισοπεδώνει άνισες ανάγκες κρίνοντάς τες με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά. Θα συμπληρώναμε, άλλο η »ισοτιμία» που καθενός στην παραπάνω φράση, που δεν εξαιρεί κανέναν, και άλλο η ισότητα ικανοτήτων και αναγκών, που είναι πλασματική και καταπιέζει την ετερογένεια των ατόμων σε μια ταυτότητα. Ο κομμουνισμός δεν είναι εξισωτικός. Συνέχεια
Αριστερό Blog aformi Κοίτα τον Ουρανό Σφυροδρέπανο Autonomy against barbarism Βαθύ Κόκκινο Το Βυτίο Για την κοινωνική Αριστερά Clamorous Being disdaimona Nekatomata //ΠαραλληλοΓράφος// Radical Desire Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα φτου ξελευτερία!
η Λέσχη 