Γοργοπόταμος: Το στρατηγικό σχέδιο του Άρη

Aναδημοσίευση από το Βαθύ Κόκκινο

Γράφει ο kokkiniotis

Τη νύχτα της 25ης προς 26 Νοεμβρίου, πριν από 71 χρόνια, γράφτηκε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της Εθνικής Αντίστασης. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Η σημασία της αντιστασιακής αυτής ενέργειας στην εξέλιξη του πολέμου αλλά και στο φρόνημα των λαών που δίναν τη μάχη κατά του φασισμού, είναι λίγο πολύ γνωστή.

Στεκόμαστε σήμερα σε κάποιες λιγότερο γνωστές αλλά χαρακτηριστικές λεπτομέρειες που αντλούμε από το σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Δημητρίου –καπετάν Νικηφόρου: «Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης».

Θα τούς ταράξουμε στη νομιμότητα;

του Σπύρου Μαρκέτου 

Το πλήγμα της ακροδεξιάς κυβέρνησης στη συμμορία που σκότωσε τον ηρωικό Παύλο Φύσσα μπορεί ν’ αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, αλλά σίγουρα όχι σε οποιεσδήποτε αντιφασιστικές ευαισθησίες του Σαμαρά και του επιτελείου του. Αυτές είναι ανύπαρκτες, όπως απέδειξαν λόγοι και πράξεις τους όλα τα περασμενα χρόνια.

Αντίθετα, στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μέτρησε κυρίως το αντιφασιστικό κίνημα, που άνθησε μέσα από αναρίθμητες τοπικές επιτροπές, ομάδες και κινητοποιήσεις τον τελευταίο χρόνο. Μετά τη δολοφονία οι μνημονιακοί πανικοβλήθηκαν από το ενδεχόμενο να γίνει η λαϊκή οργή, ριζοσπαστικοποιώντας τους απεργιακούς αγώνες, καταλύτης ενός κινήματος ικανού ν’ ανατρέψει την κυβέρνηση και να σταματήσει τη λεηλασία της χώρας. Ότι η πυρκαγιά μπορούσε να ξεσπάσει κάθε στιγμή είχε φανεί νωρίτερα, από τον απρόσμενο ξεσηκωμό για τη δολοφονία ενός άλλου νέου, του Θανάση Καναούτη. Συγκρίνοντας αυτές τις αυθόρμητες και μαζικές κινητοποιήσεις με την εξαφάνιση των χρυσαυγιτών όταν πιάστηκε η ηγεσία τους, παρ’ όλες τις εκκλήσεις της για δυναμικές παρεμβάσεις, βλέπουμε ποιό κίνημα είναι αληθινό και ποιά πλευρά έχει πράγματι δύναμη στο δρόμο.

Το «ΟΧΙ» και οι Σκουριές του

του Κωστή Μασούρα

-Τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου;

Στην ερώτηση αυτή, που μας έθεταν κάθε τέλη Οκτώβρη δασκάλες στο δημοτικό κάτω από φωτογραφίες του Μεταξά, τηλεδημοσιογράφοι σε ρεπορτάζ του πεζοδρομίου και απεγνωσμένοι σύντροφοι σε στιγμές νοσταλγίας του άλλου, του κόκκινου Οκτώβρη, προσπαθούμε να απαντήσουμε κάθε χρόνο.

-Ελάτε μωρέ να σας πω εγώ. Ελάτε που ’μαι γενιά του ’40…

Φέτος, θα αφήσουμε να μας δώσει την απάντηση η Ιερισσιώτισσα γιαγιά της Χαλκιδικής.
Θα την αφήσουμε να μας πει για την πατρίδα μας μέσα από την ιδιαίτερη δική της πατρίδα, τη Χαλκιδική. Αλλά θα αφήσουμε και τη Χαλκιδική να μας πει για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας.

Η ΕΕ πρωτοπόρα στη θεωρία των «δύο άκρων»

του Γιώργου Βασσάλου 

 

Όταν, το 2004, η ΕΕ διευρυνόταν προς ανατολάς με την ένταξη οκτώ ανατολικό-ευρωπαϊκών χωρών, η ρητορεία περί «επανένωσης της Ευρώπης» είχε φτάσει στο απόγειό της. Η «Ευρώπη» είχε νικήσει τους «δίδυμους ολοκληρωτισμούς των φασιστικών και κομμουνιστικών καθεστώτων» και πλέον η «λεωφόρος της δημοκρατίας και της ευημερίας» ήταν ανοιχτή.[1]

«Φτιάχνοντας» την Ευρώπη

Αυτό βέβαια που «ξέχναγε» να εξηγήσει η κυρίαρχη προπαγάνδα ήταν πότε ακριβώς ήταν προηγούμενα ενωμένη η Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι τελευταία φορά που είχαν ακουστεί πανηγυρισμοί για την επίτευξη της «ενοποίησης» της Ευρώπης ήταν από τους υποστηρικτές του Ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γερμανός φιλελεύθερος πολιτικός Hjalmar Schacht έγραφε ήδη το Γενάρη του 1933 στον επικεφαλής του «Πανευρωπαϊκού Κινήματος» Coudenhove-Καλλέργη[2] του οποίου ήταν συμπαθών: «o Χίτλερ είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί επαναπροσεγγίσει τη Γερμανία με τις δυνάμεις της Δύσης. Θα δείτε! Ο Χίτλερ θα φτιάξει την Πανευρώπη».             

Τα δύο άκρα: Αυτοί και Εμείς

του Ευτύχη Μπιτσάκη

 Η τερατογένεση του φασισμού και η αναγεννητική πορεία της Αριστεράς

 

Η Χρυσή Αυγή (εφεξής ΧΑ) επωάστηκε στο συνολικό κλίμα των τελευταίων χρόνων, ως η αντιδραστική – νεοναζιστική απάντηση στην κρίση της αγοραίας κοινωνίας μας. Και χρειάστηκε, μετά τη σωρεία των εγκλημάτων της εγκληματικής (κατά την κυβέρνηση) αυτής οργάνωσης, της συμμορίας κατ’ άλλους, η δολοφονία ενός νέου αντιφασίστα, για να ξυπνήσει η κυβέρνηση και να συλλάβει τον αρχηγό και ανώτερα στελέχη των νεοναζί.

Το γεγονός αυτό είναι κατ’ αρχήν θετικό. Δηλαδή η κυβέρνηση έπραξε αυτό που όφειλε να είχε κάνει: Εφάρμοσε «τον νόμον». Τώρα θέλει να παρουσιάζεται ως προστάτης της νομιμότητας και της Δημοκρατίας. Αλλά: Πρώτον, οι ευθύνες της είναι δεδομένες, επειδή άφησε το τέρας του νεοναζισμού να επωάζεται ανενόχλητο. Και δεύτερο, δεν εγκατέλειψε οριστικά την ιστορικά αβάσιμη, προπαγανδιστική «θεωρία των δύο άκρων».

Το αντιφασιστικό κίνημα μπροστά σε ένα ελπιδοφόρο σταυροδρόμι

του Δήμου Έξαρχου

 

            Για να κατανοήσει κανείς τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση προχώρησε αιφνιδιαστικά και αποφασιστικά στις συλλήψεις της ηγεσίας μαζί με πολλά στελέχη της ΧΑ, πρέπει να διακρίνουμε σε ποια φάση βρίσκεται η ανάπτυξη του φασισμού στην Ελλάδα, τα χαρακτηριστικά του και την ειδική του θέση στη συγκυρία. Έτσι, θα οδηγηθούμε και στα σωστά συμπεράσματα σε σχέση με το ρόλο του αντιφασιστικού κινήματος και την από εδώ και στο εξής στοχοθεσία του.

            Η ΧΑ είναι ένα φασιστικό κόμμα. Ως τέτοιο ιδρύθηκε και ως τέτοιο αναπτύχθηκε την τελευταία τριετία. Αυτό σημαίνει επίσης ότι επιδιώκει την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας μέσα από τη συγκρότηση φασιστικού κινήματος. Ο εκφασισμός της κοινωνίας δηλαδή, ως διεύρυνση της πολιτικής της επιρροής και κοινωνικής εκπροσώπησης της ΧΑ.

Το αντιφασιστικό κίνημα είναι η πολιτική αγωγή

Κείμενο-παρέμβαση για την εξέλιξη της δίωξης των νεοναζί, των δικηγόρων Τάκη Ζώτου, Ευγενίας Κουνιάκη και Θανάση Καμπαγιάννη

Η σύλληψη και δίωξη κατά των νεοναζιστών ηγετών της Χρυσής Αυγής για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης είναι μια δικαίωση για όσες και όσους εναντιωθήκαμε έμπρακτα στη φασιστική απειλή τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια και, ιδίως, την τελευταία τριετία.

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και ο Υπουργός ΠΡΟΠΟ Δένδιας επιχειρούν τώρα να εμφανιστούν ως “προασπιστές της Δημοκρατίας” και να αναβαπτιστούν στην κολυμβήθρα του “συνταγματικού τόξου”. Ως συμμετέχοντες στο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα και δικηγόροι που έχουμε αναλάβει σχετικές με τη δράση της Χρυσής Αυγής υποθέσεις, εκτός του να υποδείξουμε την υποκρισία των σημερινών κυβερνητικών κινήσεων, που έρχονται μετά από χρόνια συγκάλυψης της νεοναζιστικής δράσης, διεκδικούμε να φτάσουν οι έρευνες για τη Χρυσή Αυγή όσο βαθύτερα ή, μάλλον, όσο ψηλότερα απαιτείται.

Οι συλλήψεις, ο φασισμός και η Αριστερά

του Νικόλα Σκούφογλου

 

Είναι πραγματικά εξοργιστική η υποκρισία κυβέρνησης, αστυνομίας, δικαιοσύνης και ΜΜΕ που καμώνονται, με αφορμή τη σύλληψη των κορυφαίων μελών της ΧΑ, πως τώρα συνειδητοποίησαν τι πραγματικά έκανε και αντιπροσώπευε η ναζιστική συμμορία. Οι εξελίξεις, μετά και την απελευθέρωση των τριών συλληφθέντων είναι πραγματικά ραγδαίες και πολύπλοκες. Ωστόσο, πέρα από τον σχολιασμό της επικαιρότητας και την εξαγωγή συμπερασμάτων, που πολλές φορές είναι βεβιασμένα και αβάσιμα, έχει αξία, τώρα που αχνοφαίνεται ότι ένας μεγάλος κύκλος ανάπτυξης της συμμορίας και συνακόλουθα της ρατσιστικής και φασιστικής βίας κλείνει έστω και προσωρινά, να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις για το πώς κινήθηκε πολιτικά ένα μεγάλο τμήμα της αριστεράς τα τελευταία χρόνια. Οι απόψεις και οι τακτικές της έχουν προφανή αντίκτυπο στην τωρινή αμηχανία να ερμηνεύσει τα σημερινά γεγονότα και κυρίως να δώσει το σύνθημα για την κατά μέτωπον αντεπίθεση του αντιφασιστικού κινήματος.

Θεματική εκπομπή ΕΡΤ3: Δημοκρατία, Μεταδημοκρατία και Άμεση Δημοκρατία

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει παρατηρηθεί μια βαθιά κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική μεταβολή στις αναπτυγμένες αστικές δημοκρατίες της Δύσης. Οι πολιτικές του Μνημονίου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα συμβάλουν σε αυτή τη στροφή και στην Ελλάδα. Ο Κόλιν Κράουτς ονόμασε το νέο αυτό στάδιο της κλασικής αστικής δημοκρατίας, Μεταδημοκρατία. Στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα η πολιτική μας γυρίζει πίσω, από ορισμένες απόψεις, στον κόσμο που ξέραμε πολύ πριν τις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν η πολιτική ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε ολιγαρχικές ομάδες. Η πολιτική συμμετοχή των μελών των κατώτερων και μεσαίων τάξεων μειώνεται ραγδαία εξαιτίας της πτώσης των κοινωνικών προσδοκιών αυτών των τάξεων.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έκπτωση των δημοκρατικών λειτουργιών η οποία συνδέεται στενά με την οικονομική κρίση και την προώθηση των σκληρών μέτρων λιτότητας. Ενώ και Έλληνες θεωρητικοί ξεκινούν να χρησιμοποιούν την έννοια της Μεταδημοκρατίας για να αναλύσουν τη πολιτική συνθήκη της εποχής, οι κυβερνώντες υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τη Δημοκρατία από τα δυο άκρα, τα κινήματα ζητούν πραγματική δημοκρατία και προτάσσουν το αίτημα της αμεσοδημοκρατίας.

Πέντε όχι πολύ σοβαρές απαντήσεις σε πέντε καθόλου σοβαρές ερωτήσεις

 του Μάνου Σκούφογλου

 Και τι έγινε; Και τον Χίτλερ τον έβαλαν φυλακή και μετά πήρε την εξουσία

Ναι, ο Χίτλερ πήρε την εξουσία αφότου πήγε φυλακή, όχι όμως επειδή πήγε φυλακή. Πάμπολλοι άνθρωποι έχουν πάει στη φυλακή, κι ελάχιστοι από αυτούς έχουν πάρει την εξουσία. Άλλωστε δεν είναι ανάγκη να αγχωνόμαστε, ο Μιχαλολιάκος έχει ήδη μπει στη φυλακή, οπότε αν είναι γραφτό του να πάρει για αυτό το λόγο την εξουσία θα την πάρει είτε ξαναμπεί, είτε όχι.

Από τη άλλη πλευρά, και ο Λένιν πήγε στη φυλακή και μετά πήρε την εξουσία. Προκύπτει επομένως το λογικό συμπέρασμα ότι θα πρέπει να επιδιώκουμε οι αγωνιστές του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής αριστεράς να μπουν στη φυλακή, γιατί μετά ίσως πάρουν την εξουσία, ενώ από την άλλη εξίσου λογικά θα πρέπει πρέπει να κάνουμε μια καμπάνια ενάντια στη φυλάκιση ακροδεξιών, γιατί μετά θα πάρουν την εξουσία. Θα πρέπει τότε να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για πολιτικές πατάτες που κάναμε στο παρελθόν, όπως ήταν πχ η καμπάνια για την καταδίκη του Περίανδρου, που και αυτόν άλλωστε το αστικό κράτος τον φυλάκισε.