Καταγγελίες αστέγων για το Υπνωτήριο Θεσσαλονίκης (vid)

Ένα ρεπορτάζ του Χρήσου Αβραμίδη.

Σημαντικές καταγγελίες απευθύνουν άστεγοι της Θεσσαλονίκης απέναντι στον Δήμο και την ΜΚΟ Άρσις που έχουν την ευθύνη του Υπνωτηρίου Αστέγων. Ο Χριστόφορος Καρκάρης, άστεγος 60 ετών δέχτηκε να μιλήσει στην κάμερα της ΕΡΤ3

Η συγκεκριμένη καταγγελία έρχεται να αναδείξει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα του 2014. Ενώ υπάρχουν περισσότεροι από 20.000 άστεγοι δεν λειτουργούν ούτε μηχανισμοί καταγραφής τους πόσω μάλλον φιλοξενείας και κοινωνικής ένταξης. Στην Θεσσαλονίκη μάλιστα δεν υπάρχει καμία απολύτως αξιόπιστη εκτίμηση για τον αριθμό τους. Το Υπνωτήριο αστέγων χωρητικότητας 74 ανθρώπων, αποτελεί το μοναδικό μέρος που μπορεί να περάσει τη νύχτα του ένας άστεγος, στην πόλη του ενάμιση εκατομμυρίου ανθρώπων.

Σε ένα κράτος που διαθέτει δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους σε τράπεζες και φοροαπαλλαγές εφοπλιστών διατίθενται μικροποσά προκειμένου να φιλοξενηθούν οι άστεγοι της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης στην Ελλάδα.

 

Νίκος Μπογιόπουλος: Η Ιστορία δεν τελείωσε. Ο Μαρξ είχε δίκιο (Vid)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ΕΡΤ3 και η εκπομπή Zona Rosa 196 χρόνια μετά την γέννηση του Μαρξ, παρουσιάζουν ένα μικρό αφιέρωμα για τον μεγάλο φιλόσοφο. Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος μιλάει για τον Μαρξισμό και υποστηρίζει ότι στις σημερινές συνθήκες είναι πιο επίκαιρος από ποτέ . Στην παρουσίαση της εκπομπής, ο Σταύρος Πανούσης και ο Χρήστος Αβραμίδης.

 

Τρία χρόνια χωρίς τον Θανάση Βέγγο (αφιέρωμα της ΕΡΤ3)

Στις 4 Απριλίου του 2011, πριν από τρία χρόνια, ο ηθοποιός Θανάσης Βέγγος, άφησε την τελευταία του πνοή. Σεμνός, συνεπής, αξιοπρεπής, μαχητής «στη γαλέρα της ζωής» που «τράβηξε άγριο κουπί» όπως έλεγε ο ίδιος, ο «καλός μας άνθρωπος», πέρασε πριν από τρία χρόνια στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, του θεάτρου, του λαϊκού πολιτισμού, των αγώνων του ελληνικού λαού. Είχε παίξει σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και είχε σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες.

Από μικρός στη βιοπάλη, λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που προκλήθηκαν από την απόλυση του πατέρα του από την Εταιρεία Ηλεκτρισμού στον Πειραιά λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και της συμμετοχής του στην ιστορική Μάχη της Ηλεκτρικής (μαχητής του ΕΛΑΣ). Δούλεψε στην επεξεργασία δερμάτων και έκανε μικροθελήματα στη γειτονιά του, όπως διανομή πάγου.

Τα χρόνια 1948-1950 υπηρέτησε τη θητεία του ως «ανεπιθύμητος» στρατιώτης στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. «Εμεινε μαζί μου όλα τα χρόνια της Μακρονήσου» θυμάται ο Ν. Κούνδουρος στο ντοκιμαντέρ του Γ. Σολδάτου. «Είχα χρεωθεί την κατασκευή ενός θεάτρου – ήμουν τριτοετής της Αρχιτεκτονικής τότε. Πήγα στη διοίκηση και λέω: Αυτόν το μισότρελο φαντάρο να μου τον δώσετε. Κι έτσι βρέθηκα να φτιάχνω το θέατρο με τον Θανάση βοηθό. Στήσαμε τη σκηνή, ανεβάσαμε το πρώτο έργο, και να ο Βέγγος ηθοποιός, και να ο Βέγγος πρωταγωνιστής, και να ο Βέγγος αγαπημένος ολόκληρου του τάγματος, και να ο Βέγγος η ανακούφισή μας, η λύτρωσή μας και το χαμόγελό μας».

«Ηταν ένας υπέροχος και άθλιος Ελληνας. Ρακένδυτος, νευρικός, όπως σε όλη τη ζωή του, ήρθε και με βρήκε επειδή κοιμόμουνα στη μαύρη γη, κουβαλώντας σανίδες. Τις έστρωσε λέγοντάς μου: «Σύντροφε, θα κρυώσεις το βράδυ». Του απαντώ: «Και τι σε νοιάζει εσένα, σύντροφε;». «Μα αύριο θα είσαι άρρωστος», μου είπε. Και αρχίζει να στρώνει τις σανίδες».

Επιστρέφοντας από την εξορία ο σκηνοθέτης δεν ξέχασε τον Βέγγο. Τον κάλεσε στο στούντιο του για να εργαστεί, σαν άνθρωπο για όλες τις δουλειές και τον χρησιμοποίησε σαν ηθοποιό, στην πρώτη του ταινία «Μαγική πόλη» (1952).

«Του έδινα ένα δίφραγκο την ημέρα. Για να παίρνει το τραμ. Χρόνια αργότερα έμαθα ότι ποτέ δεν πήρε το τραμ. Διέσχιζε την Αθήνα με τα πόδια για να μπορεί να δώσει το δίφραγκο στη μητέρα του, στην παράγκα όπου ζούσαν στο Φάληρο».

 -Ν. Κούνδουρος

Ανάμεσα στις 126 κινηματογραφικές ταινίες που έπαιξε: «Ο Δράκος», «Ο Ηλίας του 16ου», «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ», «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Ησυχες μέρες του Αυγούστου», «Το βλέμμα του Οδυσσέα», «Τύφλα να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο», «Ο πολύτεκνος», «Ενας τρελός τρελός Βέγγος», «Θα σε κάνω Βασίλισσα», «Παπατρέχας», «Ποιος Θανάσης», «Ενας Βέγγος για όλες τις δουλειές», «Διακοπές στο Βιετνάμ», «Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ», «Από πού πάνε στη χαβούζα», «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι», «Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι», «Ο τρελός καμικάζι», «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας», «Βοήθεια, ο Βέγγος, φανερός πράκτορας 000», «Τρελός, παλαβός και Βέγγος», «Δόκτωρ Ζι-Βέγγος», «Ποιος Θανάσης», «Θου Βου φαλακρός πράκτωρ Επειχήρηση Γης Μαδιάμ», «Ενα ασύλληπτο κορόιδο» κ.α.

Στο ενεργητικό του είχε το ντοκιμαντέρ «Χίλια χρόνια πριν», την τηλεταινία «Βήματα» και τις σειρές: «Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης» (ΑΝΤ1, 1990), «Ερωτας, όπως έρημος» (ΝΕΤ, 2003), «Περί ανέμων και υδάτων» (Mega, 2002), «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» (ΑΝΤ1, 2006), «Βεγγαλικά» (ΕΡΤ) και «Η Θεσσαλονίκη της νοσταλγίας μας» (ΕΤ3, 2009).

Διακρίθηκε με το Βραβείο της Ενωσης Ελλήνων Κριτικών Κινηματογράφου και με το βραβείο Πρώτου Ανδρικού Ρόλου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία του Ντίνου Κατσουρίδη «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;» (1971), με το βραβείο Πρώτου Ανδρικού Ρόλου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία «Θανάση, πάρε τ’ όπλο σου» (1972), με το Κρατικό Βραβείο  Β’ Ανδρικού Ρόλου «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» (1991) και με το Ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1993.

Επιμέλεια: Iωσήφ Βικτωράτος

Πέθανε ο Δάσκαλος και επιστήμονας Γιάννης Βεζυρτζής (vid)

Ένας μεγάλος παιδαγωγός και επιστήμονας, ο Γιάννης Βεζυρτζής, άφησε την τελευταία του πνοή. Πριν φύγει όμως, άφησε ένα μεγάλο έργο. Η εκπομπή της ΕΡΤ3 Zona Rosa, επικοινώνησε για αυτό με τον Βασίλη Τσελφέ, τον καθηγητή με τον οποίο ο Βεζυρτζής εκπόνησε την διδακτορική του διατριβή, πάνω στην διδακτική των Φυσικών Επιστημών.

 

 

 

Η Ελλάδα πιο ανελεύθερη από πολλές μοναρχίες σύμφωνα με το Freedom House (vid)

Του Χρήστου Αβραμίδη

 

Το κυβερνητικό πραξικόπημα της 11^ης Ιουνίου με το κλείσιμο της ΕΡΤ καταδίκασε την χώρα μας σε πτώση στην παγκόσμια λίστα Ελευθερίας Τύπου. Η Ελλάδα υποβιβάστηκε στην 96^η θέση της παγκόσμιας λίστας σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του μη κυβερνητικού οργανισμού με το όνομα «FreedomHouse»

Νέα αρνητική δημοσιότητα για την Ελλάδα, η οποία σύμφωνα με το FreedomHouse, την τελευταία πενταετία, αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη επιδείνωση στην Ελευθερία Τύπου, σε παγκόσμιο επίπεδο.Η Ελλάδα από το 2009 μέχρι το 2013 υποχώρησε 17 μονάδες στην βαθμολόγηση της, γεγονός που την κατατάσσει πρώτη στην σχετική κατηγορία., ενώ αντίστοιχα την αμέσως προηγούμενη χρονιά συγκέντρωνε 41 μονάδες και κατατασσόταν 85η. Το άριστα στην βαθμολόγηση του «Freedom House» είναι το 1 και η χειρότερη επίδοση το 100. Το 2009 η Ελλάδα συγκέντρωνε μόλις 29 μονάδες και συντάσσονταν με τις χώρες που διέθεταν πλήρη Ελευθερία του Τύπου, ωστόσο από το 2012 η Ελλάδα υποχώρησε στην κατηγορία των χωρών που διαθέτουν «Εν μέρει Ελευθερία του Τύπου».Ενώ το 2013, η χώρα συγκέντρωσε βαθμολογία 46 μονάδων και βρέθηκε στην 92η θέση της λίστας

Μάλιστα, η βασική αιτία για την υποβάθμιση είναι το κλείσιμο της ΕΡΤ, σύμφωνα με την Τζένιφερ Ντάνχαμ, που είναι επικεφαλής αναλύτρια του «FreedomHouse»

«Η Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση ήταν το μεγαλύτερο ενημερωτικό δίκτυο με εμβέλεια σε περιοχές της χώρας που δεν έχουν τα ιδιωτικά μέσα και το κλείσιμο της προκάλεσε ισχυρό πλήγμα στο δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση. Παράλληλα, η απόλυση μέσα σε μια μέρα, χιλιάδων δημοσιογράφων και τεχνικών ενέτεινε σε μεγάλο βαθμό την ανασφάλεια που ήδη επικρατούσε στους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης. Το μεταβατικό σχήμα που δημιουργήθηκε είναι σαφώς υποβαθμισμένο από την ΕΡΤ και υπόκειται σε μεγαλύτερο έλεγχο από την κυβέρνηση της χώρας».

Eπιπλέον, η κ. Ντάνχαμ σημείωσε ότι οι δημοσιογράφοι είναι περισσότερο εξαρτημένοι από τα ΜΜΕ που εργάζονται και αυτά με την σειρά τους από την κυβέρνηση του εκάστοτε κράτους.

Μεγάλη πτώση είχαμε και για το κράτος της Τουρκίας, όπου υποβιβάστηκε στην θέση 136 και στην κατηγορία των «Ανελεύθερων χωρών».

Σε αυτή την εξέλιξη συντέλεσε το γεγονός ότι είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό φυλακισμένων δημοσιογράφων ενώ ταυτόχρονα τους τελευταίους μήνες υπήρξαν απαγορεύσεις στο youtubeκαι το twitter.

 

 

Ζona Rosa εκπομπή 4η 28/04/2014 (vid)

 

Η εκπομπή Zona Rosa, «Απαγορευμένη Ζώνη» της τηλεόρασης, έφτασε τα 4 επεισόδια. Στην αρχή υπάρχει ένα αφιέρωμα στην κραυγή σαν τρόπο αντίστασης, ενώ στην συνέχεια συζητούμε για το θέμα αλλά και για πολλά ακόμα με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη. Εν συνεχεία ακολουθεί ένα ρεπορτάζ για το Δίκτυο Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων που διαγράφει τα πρόστιμα στα λεωφορεία. Επιπλέον υπάρχει ένα αφιέρωμα στη ΒΙΟΜΕ που διοργανώνει ένα Πανελλαδικό Διήμερο στις 11-12 Μαίου. Ακολουθεί ένα ρεπορτάζ για τις διαδηλώσεις στην Κρήτη ενάντια στην ρίψη των Χημικών της Συρίας στην Μεσόγειο Θάλασσα. Τέλος, υπάρχει ενημέρωση από τις εκδηλώσεις της εβδομάδας πρωτού κλείσει η εκπομπή με ένα αφιέρωμα της Μαρίας Γραμμένου για την Γκουέρνικα. Στην παρουσίαση της εκπομπής, ο Σταύρος Πανούσης και ο Χρήστος Αβραμίδης.

Zona Rosa: Στον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού (vid)

Η Ελεύθερη ΕΡΤ φιλοξενεί τον Γιώργο Θεοδωρίδη, μέλος των «water warriors» μιας συλλογικότητας που συστάθηκε προκειμένου να ακυρωθεί με αγώνα, η ιδιωτικοποίηση του νερού. Άμεσος στόχος, αποτελεί η διενέργεια του δημοψηφίσματος έτσι ώστε ο λαός της Θεσσαλονίκης να μπορέσει να εκφραστεί δημοκρατικά, σε σχέση με την τύχη του Δημόσιου Αγαθού. Ανάμεσα στα άλλα, θα γίνει μια ανάλυση, στο γιατί το νερό και συγκεκριμένα η ΕΥΑΘ, δεν πρέπει να περάσει στα χέρια ιδιωτών. Στην παρουσίαση της εκπομπής ο Σταύρος Πανούσης και ο Χρήστος Αβραμίδης

 

Ο αργός θάνατος της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων

Του Αντώνη Γαλανόπουλου και του Χρήστου Αβραμίδη

Η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων ιδρύθηκε το 1972  ως Στάγιερ Ελλάς με σκοπό την παραγωγή και διάθεση φορτηγών, γεωργικών ελκυστήρων και σταθερών κινητήρων. Το 1986 η αυστριακή πλευρά αποσύρθηκε κι εγκατέλειψε την εταιρία, η οποία εθνικοποιήθηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου και μετονομάσθηκε σε «Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων Ανώνυμος Βιομηχανική Εταιρεία (ΕΛΒΟ Α.Β.Ε.)».

Η εταιρία ανέπτυξε έντονη παραγωγική δραστηριότητα έως το 2000 που η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να την ιδιωτικοποιήσει. Τον Αύγουστο του 2000, μετά από δημόσιο διεθνή διαγωνισμό, το δημόσιο μεταβίβασε το 43% του μετοχικού της κεφαλαίου καθώς και τη διοίκηση της εταιρίας σε κοινοπραξία εταιρειών συμφερόντων Μυτιληναίος Α.Ε.-Όμιλος Επιχειρήσεων, έναντι 4,5 δις δραχμών. Ο όμιλος Μυτιληναίου πήρε την ΕΛΒΟ με μια προίκα πολλών συμβάσεων που σχετίζονταν  με την Ολυμπιάδα και το στρατό. Καθώς οι εξασφαλισμένες αυτές συμβάσεις άρχισαν να ολοκληρώνονται και να περιορίζονται λόγω της κρίσης κι ενώ η σύμβασή του ήταν 15ετής κι έληγε το 2015, τον Ιούνιο του 2010 η Μυτιληναίος Α.Ε. άφησε την ΕΛΒΟ έρμαιο με πολλά εκατομμύρια ευρώ ζημιές, αποχωρώντας από τη διοίκηση της εταιρίας την οποία ανέλαβε ξανά το Ελληνικό Δημόσιο. «Ο Μυτιληναίος πήρε την εταιρία με απαίτηση να έχει από το κράτος παραγγελίες συνεχόμενες ώστε να εξασφαλίζονται τα κέρδη του. Στην κατασκευή του Λέοπαρντ, μεγάλο κομμάτι των εργασιών κατευθύνθηκε στην ΜΕΤΚΑ, εταιρία του ομίλου Μυτιληναίου», λέει ο Κώστας Σιτέλας, μέλος ΔΣ του σωματείου εργαζομένων ΕΛΒΟ. Κανείς δεν αναζήτησε ποτέ ευθύνες στον όμιλο Μυτιληναίου, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι η ιδιωτικοποίηση πραγματοποιήθηκε με τη συναίνεση του σωματείου εργαζομένων που, μετά από εισήγηση της πλειοψηφίας ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, είχε εγκρίνει την κίνηση.

Η σημερινή μετοχική σύνθεση της εταιρείας, μετά και την τελευταία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, έχει ως εξής: Ελληνικό δημόσιο 86,37%, Μυτιληναίος Α.Ε. 9,87%, Γενική Βιομηχανική Εταιρία Αμυντικού Υλικού 2,09%, Κληρονόμοι Λαϊνόπουλου 1,67%. Η κυβέρνηση στις 17 Ιανουαρίου 2014 καταθέτει αίτηση ενώπιον του εφετείου Θεσσαλονίκης με την οποία ζητά να τεθεί η εταιρεία σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Το σκεπτικό της είναι ότι η ΕΛΒΟ αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα επί σειρά ετών, η διαχρονική συσσώρευση των οποίων καθιστά ιδιαίτερα προβληματική και οικονομικά ασύμφορη τη συνέχιση της λειτουργίας της. Ειδικότερα στην έκθεση τεκμηρίωσης οικονομικής αδυναμίας που κατέθεσε, στα σημαντικότερα προβλήματα της εταιρίας περιλαμβάνονται τα παρακάτω: η δραματική συρρίκνωση του κύκλου εργασιών, οι συνεχείς ζημιογόνες χρήσεις από το 2006 και έπειτα, το σοβαρό έλλειμμα ρευστότητας, η αδυναμία τραπεζικού δανεισμού και η αδυναμία εξυπηρέτησης ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων, οι τελεσίδικες αποφάσεις για κατασχέσεις σε βάρος περιουσιακών στοιχείων της εταιρίας, οι σημαντικές καθυστερήσεις στην εκτέλεση των παραγγελιών λόγω έλλειψης επαρκούς κεφαλαίου κίνησης και η ανυπαρξία υπογεγραμμένων συμβολαίων για μελλοντικές εξαγωγές. Στη διάρκεια της επταετίας 2006-2012, οι συσσωρευμένες ζημιές της εταιρίας ανέρχονται προ φόρων σε 110 εκ. ευρώ. Σύμφωνα με την έκθεση, η βιωσιμότητα της εταιρίας, αυτά τα χρόνια, βασίζεται στη χρηματοδότηση μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, στις οποίες συμμετέχει αποκλειστικά το ελληνικό δημόσιο.

Στην αίτηση του ελληνικού Δημοσίου, αναφέρεται ρητά ότι «η δραματική οικονομική κατάσταση της εταιρίας οδήγησε στη συμπερίληψη στο  μνημόνιο συνεννόησης με τους ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ της αποκρατικοποίησής της ή λύσης της ως υποχρέωση της χώρας και προαπαιτούμενη δράση για την εκταμίευση δόσης χρηματοπιστωτικής βοήθειας».

Η ειδική εκκαθάριση της εταιρίας θεωρήθηκε ως η πιο εφικτή λύση και από τους συμβούλους αποκρατικοποίησης, δηλαδή την Attica Bank, την KPMG και τη δικηγορική εταιρία Ρόκας. Σύμφωνα με έκθεσή τους, η έρευνα αγοράς έδειξε μηδενικό επενδυτικό ενδιαφέρον για την εταιρία, ενώ στην εξεύρεση επενδυτή αρνητικό ρόλο φαίνεται πως διαδραμάτισε η προειδοποίηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ανοίξει νέα έρευνα για παράνομες κρατικές ενισχύσεις, η ανάκτηση των οποίων θα βαραίνει και τους πιθανούς μελλοντικούς μετόχους της εταιρίας. Σε αυτό το σημείο να σημειωθεί ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με απόφασή της το 2009 είχε κρίνει φοροαπαλλαγές ύψους 1,4 εκ. ευρώ ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Η φοροαπαλλαγή θωρήθηκε επιλεκτικό πλεονέκτημα της ΕΛΒΟ έναντι των ανταγωνιστών της, το οποίο απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό. Η ως άνω κρατική ενίσχυση κρίθηκε ότι δεν συμβαδίζει με την κοινοτική νομοθεσία καθώς ενίσχυε οικονομικά και τη παραγωγική δραστηριότητα της εταιρίας που δεν εξυπηρετούσε στρατιωτικούς σκοπούς του ελληνικού κράτους. Το ποσό αυτό ανακτήθηκε από το ελληνικό δημόσιο μέσα στο 2010 από έσοδα της εταιρίας τα οποία προέρχονταν από τις μη στρατιωτικές της δραστηριότητες.

Τέλος, οι σύμβουλοι αποκρατικοποίησης περιγράφουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της εκκαθάρισης. Στα πλεονεκτήματα συγκαταλέγονται η μεταβίβαση της εταιρίας χωρίς βάρη, χρέη και λοιπές υποχρεώσεις, η ικανοποίηση των τραπεζών από και η απαλλαγή του δημοσίου από μια ζημιογόνο ΔΕΚΟ. Στα μειονεκτήματα αναφέρονται τελικά μόνο οι αντιδράσεις των ενδιαφερόμενων μερών, δηλαδή των εργαζομένων, καθώς άλλα πιθανά προβλήματα αναφέρεται πως έχουν λυθεί κατόπιν συμφωνίας των ελληνικών αρχών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.  Με επιστολή τους στις 16 Δεκεμβρίου 2013 οι αντιπρόεδροι της ευρωπαϊκής επιτροπής υπενθυμίζουν τις δεσμεύσεις του ελληνικού  δημοσίου για το μέλλον της ΕΛΒΟ, οι οποίες περιλαμβάνουν τη θέση της εταιρίας σε ειδική εκκαθάριση και το τερματισμό της παραγωγικής της λειτουργίας το αργότερο έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014.

Το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΛΒΟ στράφηκε δικαστικά κατά της αίτησης του ελληνικού δημοσίου. Οι εργαζόμενοι προέβαλαν ένσταση καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του αιτούντος να επιδιώξει τη θέση της ΕΛΒΟ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης, διότι, όπως ισχυρίζονται, το Ελληνικό Δημόσιο «έχει την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη για το γεγονός ότι η εταιρία έχει φτάσει στην οικονομική κατάσταση που σήμερα βρίσκεται».  Ο Χρήστος Ξεφτέρης, μέλος ΔΣ σωματείου εργαζομένων δήλωσε σχετικά: «Από το 2010 κεντρικός πολιτικός προσανατολισμός και σχεδιασμός για την ΕΛΒΟ ήταν η σταδιακή και σκόπιμη απαξίωσή της για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα και να είναι εύκολη η υπαγωγή της σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης».

Οι εργαζόμενοι πιστώνουν ιδιαίτερα στην κυβέρνηση την μη καταβολή του ποσού των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου που αποφασίστηκε τον Φεβρουάριο του 2013, το οποίο θα παρείχε στην εταιρία τη δυνατότητα να συνεχίσει την εκτέλεση παραγγελιών που έλαβε από την Κυπριακή Δημοκρατία και τον Ελληνικό στρατό και την τοποθέτηση του Δημητρίου Παπακώστα, Προέδρου και Διευθύνοντος συμβούλου της εταιρίας ΕΛΒΟ, στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), πράξη που –συνδυαστικά με την παραίτηση κι άλλων μελών του ΔΣ- άφησε την ΕΛΒΟ χωρίς διοίκηση, με αποτέλεσμα την αδυναμία της εταιρίας να διαπραγματευτεί και να συνάψει νέες συμβάσεις.

Επιπλέον, ξεχωριστή σημασία έχει η στρατιωτική πλευρά της ΕΛΒΟ. Οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι η θέση της ΕΛΒΟ σε ειδική εκκαθάριση περιορίζει την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, η ΕΛΒΟ αποτελεί τμήμα της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας και τυχόν εκποίησή της, θα οδηγήσει σε ταυτόχρονη εκποίηση μέρους των αμυντικών δυνατοτήτων και δεδομένων της χώρας. Στην ένσταση των εργαζομένων αναφέρεται λεπτομερώς ότι: «Στην ΕΛΒΟ βρίσκονται απόρρητα σχέδια του μεγαλύτερου μέρους των τεθωρακισμένων οχημάτων και αρμάτων του ελληνικού στρατού. Εάν περάσουν στα χέρια ξένων ή ιδιωτών, τότε η άμυνα της χώρας θα είναι ευάλωτη. Σε περίπτωση πολέμου οι εγκαταστάσεις της ΕΛΒΟ περνούν στα χέρια του στρατού και η πλειοψηφία των εργαζόμενων επιστρατεύεται για την υποστήριξη του στρατεύματος». Η εκποίηση της ΕΛΒΟ είναι βέβαιο ότι θα εκτοξεύσει το οικονομικό κόστος των προμηθειών του Ελληνικού Στρατού και θα αυξήσει τις δαπάνες για την αμυντική θωράκιση της χώρας.

Τελικά, η απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης καταλήγει λέγοντας ότι «ανεξαρτήτως των αιτίων που προκάλεσαν την οικονομικής εξέλιξη της εταιρίας και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ανεξαρτήτως των τυχόν πολιτικών ή άλλων ευθυνών για τη σημερινή οικονομική της κατάσταση, περιστατικά τα οποία δεν αποτελούν αντικείμενο της παρούσας δίκης», πρέπει να απορριφθεί η ένσταση των εργαζομένων και η ΕΛΒΟ να τεθεί σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.

Το ελληνικό δημόσιο πρότεινε ως εκκαθαριστή την εταιρία «Ernst&Young», μια από τις 4 μεγαλύτερες εταιρίες παροχής υπηρεσιών διεθνώς, η οποία λειτουργεί ως δίκτυο εταιρειών-μελών που είναι ξεχωριστές νομικές οντότητες σε κάθε χώρα. Η Γενική συνέλευση των εργαζομένων της ΕΛΒΟ, έπειτα από εισήγηση της πλειοψηφίας του ΔΣ, αποφάσισε  να συνομιλήσει με τον ειδικό εκκαθαριστή κι έτσι  εκπρόσωπος της «Ernst&Young» έχει ήδη εγκατασταθεί στο εργοστάσιο και ελέγχει τα οικονομικά στοιχεία. Ο πρόεδρος του σωματείου Θεόδωρος Αλιόγκας δήλωσε: «Ο εκκαθαριστής μας είπε ότι θα μας καταβάλλει τα δεδουλευμένα που μας χρωστά η εταιρία από τον Σεπτέμβριο και ότι δεν θα πειράξει το προσωπικό. Του δίνουμε ένα χρονικό περιθώριο και περιμένουμε».

Η ΕΛΒΟ,  στη πραγματικότητα, έχει ξεχωριστή σημασία για τη χώρα. Πρόκειται για την  μοναδική αυτοκινητοβιομηχανία της Ελλάδας και τη μοναδική αμυντική βιομηχανία πάνω από το λεκανοπέδιο Αττικής. Η ΕΛΒΟ είναι κατασκευαστής αρμάτων μάχης και φορτηγών του ελληνικού στρατού και πλήθους ειδικών οχημάτων που δεν έχει κατασκευάσει καμία άλλη βιομηχανία στον ελλαδικό χώρο όπως ασθενοφόρα, πυροσβεστικά, αστικά λεωφορεία, γεωργικά μηχανήματα και οχήματα αεροδρομίων, τα οποία μάλιστα κατασκευάζονται με μικρό κόστος για το ελληνικό κράτος. Επίσης, η ΕΛΒΟ έχει τη δυνατότητα να παράγει από μόνη της ανταλλακτικά για τα οχήματα που παράγει και το κόστος είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό.

Γύρω από την ΕΛΒΟ, τα 42 χρόνια λειτουργίας της, δραστηριοποιούνται πολλοί προμηθευτές και κατασκευαστές οι οποίοι ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με το παραγωγικό της έργο. Για μια θέση εργασίας στην ΕΛΒΟ αντιστοιχούσαν τέσσερις έξω από αυτήν, ισχυρίζεται ο Κώστας Σιτέλας. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι το κλείσιμο της ΕΛΒΟ σημαίνει αυτομάτως και συρρίκνωση ή κλείσιμο πολλών βιομηχανιών ή βιοτεχνιών που συνδέονται με το παραγωγικό της έργο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Βιομηχανική Περιοχή της Θεσσαλονίκης, επικρατεί εικόνα ερήμωσης και αποβιομηχάνισης, με αρκετά εργοστάσια-κουφάρια. Ο πρόεδρος του σωματείου μας είπε χαρακτηριστικά ότι «η ΕΛΒΟ σε πλήρη λειτουργία ήταν ο πνεύμονας της Βιομηχανικής Περιοχής». Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης εξέδωσαν ψηφίσματα στήριξης της ΕΛΒΟ.

Ο πρόεδρος του σωματείου δήλωσε στο Unfollow ότι υπήρξε συνάντηση με τους Στουρνάρα, Γεννηματά, Βενιζέλο, οι οποίοι είπαν στους εργαζόμενους ότι η ΕΛΒΟ δεν πρόκειται να κλείσει. «Εξετάζονται διάφορα σενάρια, όπως η δημιουργία μιας ενιαίας αμυντικής βιομηχανίας με την ΕΛΒΟ, την ΕΑΒ και την ΕΑΣ. Μας είπαν ότι έχει ήδη συμφωνηθεί η ΕΛΒΟ να πάει στο Υπουργείο Άμυνας», μας διευκρίνισε.  Παραμένει βέβαια άγνωστο το με ποια μορφή θα υπαχθεί η εταιρία στο Υπουργείο Άμυνας κι αυτό θα καθορίσει το μέλλον του προσωπικού της. Για παράδειγμα, αν παραμείνει μόνο το κομμάτι της συντήρησης και το επισκευαστικό η συρρίκνωση θα είναι δραματική καθώς από τους 360 εργαζόμενους θα μείνουν μόνο 50-60, όπως εκτιμά ο Κώστας Σιτέλας.

Εν τέλει, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από αυτή την ιστορία; Χάνει αυτός που έχανε πάντα, οι παραγωγοί της εργασίας και του πλούτου, οι 350 εργαζόμενοι που θα μπουν στο φάσμα της απόλυσης. Και κερδίζει αυτός που κέρδιζε πάντα, οι μεγαλοεπιχειρήσεις, ανταγωνίστριες εταιρίες του κλάδου που θα επεκταθούν σε ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας. Μία ακόμα λαμπρή μέρα ξημερώνει για τις Siemens όλου του κόσμου.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Unfollow #27

Αφιέρωμα ΕΡΤ3: Ο βομβαρδισμός της Γκουέρνικα

Ρεπορτάζ: Μαρία Γραμμένου

Βρισκόμαστε στο 1936, στο ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Η Ισπανία που βρίσκεται στην επιρροή της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας και ο δικτάτορας Φράνκο αποφασίζει να συντρίψει, με τη βοήθειά τους τις αντιστάσεις των κομμουνιστών και των αναρχικών.

Zona Rosa εκπομπή 3η (vid)

 

 

Η «απαγορευμένη ζώνη» της ελληνικής τηλεόρασης. Μια εκπομπή που φιλοδοξεί να αναδείξει όλα αυτά που δεν φωτίστηκαν όσο θα έπρεπε. Στην παρούσα εκπομπή θα βρείτε μία απαγγελία του Μάρκεζ, σχολιασμό για την κατάσταση στις καφετέριες Μικέλ, καθώς και ενημέρωση για την φασιστική επίθεση στα γραφεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Πέτρου Κωσταντίνου. Στην συνέχεια, ακολουθεί συζήτηση για το δημοψήφισμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, με καλεσμένο τον Γιώργο Θεοδωρίδη από τους «Water Warriors». Τέλος, μπορείτε να βρείτε ενημέρωση για το βραβείο freedom from fear που κέρισε η ΕΡΤ αλλά και για την κοινή συναυλία που θα γίνει υπέρ των απολυμένων της ΕΡΤ και της Κόκα Κόλα. Η εκπομπή θα κλείσει με ένα αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη. Στην παρουσίαση της εκπομπής ο Σταύρος Πανούσης και ο Χρήστος Αβραμίδης