O Tariq Ali σε ένα απολογισμό των δέκα χρόνων από τις επιθέσεις της 9/11. Δημοσιεύθηκε στον Guardian.
Του Tariq Ali
«Κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για την εξαίρεση», έγραφε ο Carl Schmitt σε διαφορετικές εποχές σχεδόν έναν αιώνα πριν, όταν οι Ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες και στρατίες κυριαρχούσαν στις περισσότερες ηπείρους και οι Ηνωμένες Πολιτείες λιάζονταν στο φώς του απομονωτισμού. Συνέχεια
Βενεζουέλα και Λιβύη: Μια συνέντευξη με το Γκρέγκορι Γουίλπερτ
Το Venezuelanalysis.com πραγματοποίησε την ακόλουθη συνέντευξη με το Γκρέγκορι Γουίλπερτ, κοινωνιολόγο, ανεξάρτητο δημοσιογράφο, συνιδρυτή του Venezuelanalysis.com και συγγραφέα του βιβλίου «Αλλάζοντας τη Βενεζουέλα παίρνοντας την εξουσία». Η συνέντευξη έγινε στις 6 Μαρτίου, πριν την ιμπεριαλιστική επέμβαση και αντανακλά τις εκτιμήσεις για τις πρώτες αντιδράσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες του Ούγκο Τσάβες.
Ναι, αγαπητέ Ζαν – Λουκ, η θέση που υιοθέτησες υπέρ της «δυτικής» επέμβασης στη Λιβύη ήταν πραγματικά μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη για μένα.
Δεν παρατήρησες κατευθείαν απ’ την πρώτη στιγμή την ολοφάνερη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που γίνεται στη Λιβύη και σ’ αυτό που λαμβάνει χώρα στις άλλες περιοχές; Ότι δηλαδή στην Τυνησία και την Αίγυπτο είδαμε στ’ αλήθεια μαζικές λαϊκές συναθροίσεις, ενώ στη Λιβύη δεν έχουμε δει τίποτε τέτοιο να γίνεται; Συνέχεια
Η Λιβύη διχάζει τη δυτική διανόηση. Η υποστήριξη της επέμβασης από το Ζαν-Λουκ Νανσύ προκαλεί τη σκληρή απάντηση του Αλέν Μπαντιού.
Ένας σημαντικός διάλογος ανάμεσα στους δύο γάλλους φιλοσόφους για τα νέα δεδομένα στη Μέση Ανατολή και το ρόλο της «Δύσης».
Τι δηλώνουν σε μας οι Αραβικοί λαοί (What the Arab peoples signify to us)
Του Jean-Luc Nancy, 28 Μαρτίου στην εφημερίδα Libération
Οι Αραβικοί λαοί μας δηλώνουν ότι η αντίσταση και η εξέγερση είναι μαζί μας ακόμη μια φορά, και ότι η ιστορία κινείται πέρα από την Ιστορία. Το κάνουν, όπως είναι κατάλληλο, με όλη τη τύχη και τις ατυχίες που αυτό περιλαμβάνει.
Παρουσιάζουμε τη μετάφραση ενός αποσπάσματος από ένα ακόμα κειμενάκι που δημοσιεύτηκε το τελευταίο διάστημα. Ο τίτλος του είναι «Why has the revolution stalled in Libya», και γράφτηκε στις 17 Μαρτίου, στα αρχικά στάδια της ιμπεριαλιστική επέμβασης από τον Fred Weston, υπεύθυνο της Συντακτικής Επιτροπής του marxist.com. Παραθέτουμε το κομμάτι για τη στάση της Αριστεράς. Όλο το κείμενο μπορεί να βρεθεί στα αγγλικά εδώ: http://www.marxist.com/why-has-revolution-stalled-in-libya.htm
Είναι η ζώνη απαγόρευσης πτήσεων η απάντηση;
Μπροστά σε τόση βαρβαρότητα, διατυπώθηκε η ιδέα δημιουργίας μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Λιβύη, χωρίζοντας την Αριστερά σε υπέρμαχους και ενάντιους. Μεταξύ των Σταλινικών και των πρώην Σταλινικών, υπάρχει ένα κομμάτι που στην πράξη στηρίζει τον Καντάφι σε κάποιο βαθμό, βλέποντας τον ως αντιιμπεριαλιστή, ενώ μικρότερες ομάδες στην Αριστερά συμμαχούν μαζί του για τον ίδιο λόγο. Συνέχεια
(αναδημοσίευση από τη Μαρξιστική φωνή: http://www.marxismos.com/content/view/1104/1/)
Μεγάλη συζήτηση γίνεται στη Λατινική Αμερική για τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη Λιβύη. Στο άρθρο αυτό ο Χόρχε Μαρτίν κάνει την επιβεβλημένη κριτική από τη σκοπιά του Μαρξισμού στη λαθεμένη θέση του Τσάβες για την επανάσταση στη Λιβύη. Παράλληλα εξετάζει κριτικά τη θέση που υιοθέτησε ο Φιντέλ Κάστρο. (σημειώνουμε ότι η εισαγωγή είναι της Μαρξιστικής φωνής)
Η λαθεμένη στάση του Τσάβες έναντι της Λιβύης
του Χόρχε Μαρτίν
«Βενεζουέλα και Λιβύη: δεν είναι κίνημα του τύπου της 11ης Απριλίου, είναι ένα Καρακάτσο της 27ης Φεβρουαρίου»
Ορθά οι κυβερνήσεις της Βενεζουέλας και της Κούβας ύψωσαν το ανάστημά τους στους διεθνείς οργανισμούς ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Κατήγγειλαν την υποκρισία αυτών των χωρών, που κραυγάζουν για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βόρεια Αφρική, ενώ την ίδια στιγμή έχουν συμμετάσχει σε δολοφονικούς πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και έχουν υποστηρίξει τη βάναυση καταπίεση του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ.
Το παρακάτω κείμενο δημοσιέυτηκε στις 29 Μαρτίου του 2011, στη Guardian με τίτλο «Libya is another case of selective vigilantism by the west». Όπως και άλλες φορές, έτσι και σήμερα, ο Tariq Ali, προφέρει πολύτιμες υπηρεσιές για την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική συζήτηση και πάλη.
Η Λιβύη είναι άλλη μια περίπτωση επιλεκτικής εγρήγορσης από τη δύση
Ο βομβαρδισμός της Τρίπολης, με την ταυτόχρονη ενδυνάμωση άλλων δεσποτών του Αραβικού κόσμου, φανερώνει τον απόλυτο κυνισμό των, υποστηριζόμενων από τον ΟΗΕ, βομβαρδισμών για την απομάκρυνση του Gaddafi.
Η Αμερικανονατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη, με την κάλυψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποτελεί μέρος μιας ενορχηστρωμένης απάντησης: να υποστηριχθεί το κίνημα εναντίον ενός συγκεκριμένου δικτάτορα, ώστε να δοθεί ένα τέλος στις Αραβικές επαναστάσεις, με την επανισχυροποίηση του ελέγχου από τους δυτικούς, σφετεριζόμενοι την ώθηση και τον αυθορμητισμό του κινήματος, σε μια απόπειρα να αποκατασταθεί το προηγούμενο στάτους κβο. Συνέχεια
Πρώτα η Αίγυπτος, μετά η Βενεζουέλα;
«Ο πραγματικός κίνδυνος για τη δημοκρατία της Βενεζουέλας, όπως και για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και τον Αραβικό κόσμο, προέρχεται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.»
Καθώς το κύμα των λαϊκών εξεγέρσεων έχει εξαπλωθεί στον Αραβικό κόσμο, πάρα πολλά άρθρα έκαναν εμφάνιση δηλώνοντας ότι ο βενεζολάνος Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες μπορεί να είναι ο επόμενος «δικτάτορας» που θα ανατραπεί.
Οι τοποθετήσεις αυτές εντάσσονται στο ίδιο μοτίβο των κατεστημένων μέσων ενημέρωσης ∙ μοτίβο συκοφάντησης της κυβέρνησης του Τσάβες και συνολικά της επαναστατικής διαδικασίας, της οποίας ηγείται.Ο στόχος είναι να συγκαλύψουν τον πραγματικό κίνδυνο που στοιχειώνει τον ιμπεριαλισμό: ότι ο αραβικός κόσμος μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Βενεζουέλας και άλλων κρατών της Λατινικής Αμερικής – και να έρθει σε ρήξη με τη δυτική ηγεμονία.
Ιδιαίτερα κυνικά ήταν τα σχόλια του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Ουίλιαμ Χαγκ (William Hague), ο οποίος ισχυρίστηκε ψευδώς ότι ο ηγέτης της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι είχε διαφύγει στη Βενεζουέλα στις 21 Φεβρουαρίου. Αυτό πυροδότησε έναν καταιγισμό πρωτοσέλιδων που συνέδεαν τη Βενεζουέλα και τη Λιβύη – παρά το γεγονός ότι ο ισχυρισμός ήταν αναληθής. Συνέχεια
Εισαγωγή – περιλήψεις:
Τις επόμενες μέρες θα αναρτήσουμε στη Λέσχη τρία άρθρα και μία συνέντευξη σχετικά με τις πρωτοβουλίες του Ούγκο Τσάβες για τη Λιβύη, τις τοποθέτησεις του Κάστρο και Προέδρων της Λατινικής Αμερικής για την επέμβαση και τη συζήτηση που άνοιξε στην αριστερά.
Εδώ θα παρουσιάσουμε τις περιλήψεις αυτών των κειμένων.
«Πρώτα η Αίγυπτος, μετά η Βενεζουέλα;»
των Κιράζ Τζάνικε και Φεντερίκο Φουέντες
Το πρώτο άρθρο των ανταποκριτών στο Καράκας της Green Left Weekly, της πιο μεγάλης αυστραλέζικης εφημερίδας της αριστεράς, δημοσιεύεται στις 27 Φλεβάρη. Οι συγγραφείς του, σε μια περίοδο που στο πρώτο πλάνο βρίσκεται ακόμη η Αίγυπτος, αποκαλύπτουν τις συνειδητές προσπάθειες των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κύκλων να εκμεταλλευτούν τη δυναμική των εξεγέρσεων προς όφελος των συμφερόντων και σχεδιασμών τους, στοχοποιώντας τον Τσάβες ως τον «επόμενο δικτάτορα που θα πέσει». Το ενδιαφέρον που προκύπτει από το άρθρο είναι ότι ο Τσάβες, δεν απάντησε αμυντικά στις κατηγορίες, αλλά αντίθετα σήκωσε το γάντι της πρόκλησης κάνοντας την αναλογία των λαϊκών εξεγέρσεων σε Τυνησία και Αίγυπτο με το βενεζολάνικο ξεσηκωμό του 1989, που έγινε γνωστός ως Καρακάτσο. Συνέχεια
Λιβύη: Λαϊκό Καρακάτσο (1989) ή αμερικανοκίνητο πραξικόπημα (2002); Τα όρια και οι αντιφάσεις του φετίχ της ιστορικής αναλογίας
«Ποιος πληρώνει για τους πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς στο Ιράκ; Ποιος πληρώνει για τη διαρκή σφαγή του παλαιστινιακού λαού; Γιατί όσοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτά τα εγκλήματα πολέμου, τη γενοκτονία, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – που είναι γνωστοί σε όλους και έχουν αναγνωρίσει δημόσια τις πράξεις τους – δεν έχουν προσαχθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο; Τι κάνει το Συμβούλιο Ασφαλείας με τις αποτρόπαιες αυτές σφαγές που διαπράττονται;»
(Ομιλία του πρέσβη της Βενεζουέλας Χόρχε Βαλέρο στα Ηνωμένα Έθνη)
Του Κώστα Γούση
Αριστερό Blog aformi Κοίτα τον Ουρανό Σφυροδρέπανο Autonomy against barbarism Βαθύ Κόκκινο Το Βυτίο Για την κοινωνική Αριστερά Clamorous Being disdaimona Nekatomata //ΠαραλληλοΓράφος// Radical Desire Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα φτου ξελευτερία!
η Λέσχη 
