Σαλβαδόρ Αλιέντε και Ούγκο Τσάβες: Ομοιότητες και διαφορές στον «Εθνικό Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό»

του James Petras,

Global Research

Έχω γνωρίσει και υπάρξει σύμβουλος τριών αριστερών προέδρων: του Ανδρέα Παπανδρέου (1981-85), Σαλβαδόρ Αλιέντε (1970-73) και του Ούγκο Τσάβες.

Ο Αλιέντε και ο Τσάβες έχουν πολλούς κοινούς στρατηγικούς στόχους και υιοθετούν πολιτικές ευνοϊκές προς την εργατική τάξη, τους αγρότες και τα φτωχότερα αστικά στρώματα. Επιπλέον εφάρμοσαν προγράμματα επανάκτησης του εθνικού (εργατικού) ελέγχου σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, αναδιανέμωντας  τη γη (αγροτικές μεταρρυθμίσεις), ανακατανέμωντας τις κρατικές δαπάνες προς όφελος κοινωνικών προγραμμάτων για τους φτωχούς, και ακολουθώντας ανεξάρτητη, αντι- ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική.

Με ευρείς ιστορικούς και κοινωνιολογικούς όρους, έχουν επίσης μία κοινή πίστη στις συνταγματικές, εκλογικές διαδικασίες, το πολυκομματικό σύστημα, τη μικτή οικονομία και την ανεξαρτησία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των επιχειρήσεων και των ενώσεων πολιτών (civic associations).

Παρά τις συγκλίσεις και τις ομοιότητες ανάμεσα στον Αλιέντε και τον Τσάβες, υπάρχουν ανάμεσά τους σημαντικές πολιτικές διαφορές, οι οποίες εξηγούν γιατί ακολούθησαν διαφορετικά μονοπάτια.

Immanuel Wallerstein: Πώς θα αξιολογούσε η Αλ-Κάιντα τα επιτεύγματά της;

Φαντάζομαι μια συζήτηση στις 11 Σεπτεμβρίου του 2011, στην οποία οι αρχηγοί της Αλ-Κάιντα αξιολογούν τα επιτεύγματά τους δέκα χρόνια μετά τις επιθέσεις τους σε αμερικάνικο έδαφος. Νομίζω ότι θα ήταν χαρούμενοι με αυτά που έχουν καταφέρει.

Για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει να σκεφτούμε τι υποτίθεται ότι περίμεναν οι ίδιοι να πετύχουν με τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου. Τότε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν [Osama Bin Laden] έθεσε ξεκάθαρα τους μακροπρόθεσμους στόχους. Είπε ότι ήθελε να απαλείψει ογδόντα χρόνια ταπείνωσης του Ισλαμικού κόσμου. Ογδόντα χρόνια; O Μπιν Λάντεν αναφερόταν στη διάλυση του χαλιφάτου το 1924 (όχι ακριβώς ογδόντα χρόνια) από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ [Mustafa Kemal Ataturk]. Ο διακηρυγμένος στόχος του Μπιν Λάντεν ήταν η επαναδημιουργία του χαλιφάτου σε ολόκληρο το μουσουλμανικό κόσμο, πιθανώς από έναν  απευθείας απόγονο του Μωάμεθ [Muhammed] και κυβερνώμενο υπό τη σαρία (στμ: ο ισλαμικός νόμος).*

Τι στεκόταν εμπόδιο σε αυτό τον στόχο; Τρία βασικά εμπόδια. Το πρώτο ήταν οι ΗΠΑ, που χρησιμοποιούσαν την ισχύ τους για να υποτάσσουν τον Ισλαμικό κόσμο. Το δεύτερο και το τρίτο ήταν οι κυβερνήσεις της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, που ο Μπιν Λάντεν θεωρούσε πυλώνες υποστήριξης των ΗΠΑ εντός του ισλαμικού κόσμου, και τις οποίες κυβερνήσεις ανακήρυξε ως “μη-ισλαμικές”[un-Islamic]

Οι Η.Π.Α. σήμερα: Οικονομική στασιμότητα, πολιτική παράλυση

Tου Marc Weisbrot

Δεδομένης της μαζικής ανεργίας και του μπλοκαρίσματος των κινητήριων δαπανών (ή των δαπανών που παρέχουν κίνητρα) στην Ουάσινγκτον, δεν είναι για να απορεί κανείς γιατί ο λαός βγαίνει στους δρόμους.

Η ανακοίνωση την Παρασκευή, της Μηνιαίας Έκθεσης για την Εργασία για το μήνα Σεπτέμβριο, καταδεικνύει πόσο απέχει η Αμερική από την οικονομική ανάκαμψη που ίσως και να φαίνεται διαφορετική από την ύφεση στο μεγαλύτερο κομμάτι του Δημόσιου τομέα, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της Μεγάλης Ύφεσης. Η ανεργία, σύμφωνα με την έρευνα αναφορικά με τα νοικοκυριά, παρέμεινε στο 9,1%. Με την αλματώδη αύξηση κατά 342 000 των ανθρώπων που εργάζονται ακουσίως σε θέσεις μερικής απασχόλησης, η διευρυμένη καταμέτρηση της ανεργίας από το Τμήμα Εργασίας (η οποία περιλαμβάνει αυτούς τους εργαζόμενους και άλλους που παραιτήθηκαν από την ατελέσφορη προσπάθεια εξεύρεσης εργασίας), ανύψωσε την ανεργία στο 16,5% της εργατικής δύναμης, ποσοστό – σχεδόν – ρεκόρ.

Unidad Popular, ένα αφιέρωμα της Λέσχης για την «9/11» της Χιλής…

Του Δημήτρη Πούλιου

Το 2001 θα ζητηθεί από τον Ken Loach και άλλους κινηματογραφιστές να σκηνοθετήσουν από μία ταινία μικρού μήκους με αφορμή τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους. Ο βρετανός σκηνοθέτης επέλεξε να αφιερώσει το φιλμ στην 9/11 του 1973 και την ανατροπή του Αλιέντε. Για τον Loach η εικόνα του «βομβαρδισμού» των Πύργων έφερνε στη μνήμη την εικόνα του βομβαρδισμού της Λα Μονέδα (το Προεδρικό Μέγαρο της Χιλής) και το ξήλωμα μιας ολόκληρης διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού, όπως ο ίδιος την αποκαλούσε.

Mike Davis: 11/9 – οι στάχτες του Σεπτέμβρη

Μια δεκαετία μετά, ο Mike Davis εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο η 11η Σεπτεμβρίου πυροδότησε την αυτοεπιβεβαίωση της αμερικανικής «αθωότητας».

Mike Davis: 11/9 – οι στάχτες του Σεπτέμβρη

Πριν από δέκα χρόνια, το Μανχάταν έγινε το Σεράγεβο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Παρόλο το γεγονός ότι η συνείδηση αποτρέπει κάποιον από το να εξισώσει τη δολοφονία ενός Αρχιδούκα και της γυναίκας του (28 Ιουνίου 1914) με τη σφαγή περίπου 3.000 κατοίκων της Νέας Υόρκης, αυτή η αναλογία είναι, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η κατάλληλη.

Noam Chomsky: Υπήρχε εναλλακτική λύση?

Του Noam Chomsky

Επιστρέφοντας στην 11η Σεπτεμβρίου, μία δεκαετία μετά

Πλησιάζουμε τη 10η επέτειο της φρικαλέας 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, η οποία, όπως είναι ευρέως διαδεδομένο, άλλαξε τον κόσμο. Την 1η Μαΐου, ο φερόμενος εγκέφαλος του εγκλήματος, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, δολοφονήθηκε στο Πακιστάν από μια ομάδα επίλεκτων κομάντο Navy SEALs των ΗΠΑ, αφού συνελήφθη, άοπλος και ανυπεράσπιστος, στην επονομαζόμενη Επιχείρηση Geronimo.

Πλήθος αναλυτών έχουν επισημάνει ότι παρότι ο Μπιν Λάντεν τελικά σκοτώθηκε, είχε καταφέρει  κάποιες σημαντικές επιτυχίες στον πόλεμό του κατά των ΗΠΑ: “επανειλημμένα υποστήριζε ότι ο μόνος τρόπος να εκδιωχθούν οι ΗΠΑ από τον μουσουλμανικό κόσμο και να ηττηθούν οι σατράπες του, ήταν η διεξαγωγή μιας σειράς μικρών αλλά ακριβών πολέμων στους Αμερικάνους που θα τους  οδηγούσε τελικά στη χρεοκοπία”, όπως επισημαίνει ο Έρικ Μαργκόλις. Σε μια “αιμορραγία των ΗΠΑ”, όπως ήταν τα ακριβή  του λόγια.

11/9: Τα όρια του μέινστριμ λόγου και η εναλλακτική βιβλιογραφία

Του Κώστα Γούση

Ένα εναλλακτικό ταξίδι στην 11η Σεπτεμβρίου προσφέρει το πολύ ενδιαφέρον blog της Verso. Ξεκινάει με μια σημαντική διαπίστωση! Παρά τις χιλιάδες ομιλίες που έχουν γίνει για το θέμα, παρά τα νέα συνθήματα που σημάδεψαν το τέλος της αθωότητας, παρά τα αισθήματα τρόμου, οργής, αβεβαιότητας – και για ορισμένους ίσως και χαράς – για την καταστροφή, τα λεξιλόγια για να περιγράψει κανείς τα γεγονότα και όσα ακολούθησαν αυτών παραμένουν εξαιρετικά περιορισμένα, τουλάχιστον στο επίπεδο του μέινστριμ λόγου. Απαντώντας λοιπόν στην πρόκληση αυτού του εναλλακτικού ταξιδιού με αφορμή την επέτειο των δέκα χρόνων από την επίθεση, η Verso κάνει μια αναδρομή στους συγγραφείς που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τη φιλοσοφική, ιστορική, (γεω)πολιτική και οικονομική πλευρά των γεγονότων. 

Δέκα χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου. Τι καταλάβαμε εμείς και τι κατέλαβαν οι ΗΠΑ

του Άρη Χατζηστεφάνου

«Που ήσασταν την 11η Σεπτεμβρίου;» ρωτούν τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τους αναγνώστες, τους ακροατές και του τηλεθεατές τους. Επιβεβαιώνουν με αυτό τον τρόπο ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους και το Πεντάγωνο αποτελεί (ή θα έπρεπε να αποτελεί) την σημαντικότερη στιγμή στο βίο κάθε ανθρώπου που βρισκόταν εν ζωή το 2001.