Η Αριστερά και τα μυστήρια…
(ένα σχόλιο με αφορμή Διαμαντόπουλου)
Παναγιώτης Σωτήρης
Μεγάλη η συζήτηση που ξέσπασε με αφορμή την αμήχανη στάση του ΣΥΡΙΖΑ (σιωπή στα κομματικά ΜΜΕ, απαράδεκτη ανακοίνωση του συντονιστή της «Θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων») απέναντι στην επίθεση που δέχτηκε ο βουλευτής Β. Διαμαντόπουλος επειδή μεταμφιέστηκε σε παπά στο πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι του Άργους Ορεστικού. Απέναντι σε αυτό χρειάζεται να ξαναγυρίσουμε στα βασικά:
Η Αριστερά δεν είναι γενικά και αφηρημένα με το σεβασμό στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η Αριστερά είναι με τη μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα. Η Αριστερά, επίσης, δεν διακατέχεται από κανέναν α πριόρι σεβασμό στο τι σκέφτονται ή πιστεύουν οι άνθρωποι, γιατί πιστεύει ότι οι συνειδήσεις αλλάζουν μέσα στην πορεία της χειραφέτησης και οι άνθρωποι μπορούν να απαλλαγούν από ιδεολογικές αυταπάτες.
Η Αριστερά οφείλει να κατανοεί ιστορικά και υλιστικά το θρησκευτικό φαινόμενο και γι’ αυτό «σέβεται» το γιατί οι άνθρωποι μπορεί να έχουν θρησκευτική πίστη και βλέπει τις αντιθέσεις και τα διακυβεύματα γύρω από τα θρησκευτικά ερωτήματα. Και γι’ αυτό δεν εφαρμόζει την «από τα πάνω» αθεΐα. Πρέπει, όμως, να δίνει το καλό παράδειγμα
Η Αριστερά καταλαβαίνει ότι είναι άλλο πράγμα ένας αστυνομικός να προσβάλει το Κοράνι (ή ένας πληρωμένος από τη CIA δημοσιογράφος να «σατιρίσει» τον Προφήτη) και άλλο πράγμα να τηρήσει ένας βουλευτής της Αριστεράς ένα πανάρχαιο έθιμο να σατιρίζεται το παπαδαριό μέσα σε ένα καρναβάλι.
Η Αριστερά δεν ξεχνά ότι η Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία δεν είναι το βασίλειο της πνευματικότητας, αλλά ένας καθεστωτικός μηχανισμός που έχει υπηρετήσει κάθε λογής αφεντάδες, έχει σπείρει το σκοταδισμό και γενικά δεν είναι σύμμαχος, ακόμη και εάν όντως υπήρξαν «φωτισμένοι ιεράρχες». Ως μηχανισμός η Ελλαδική εκκλησία πρέπει να χτυπηθεί, να περιοριστεί, να χάσει προνόμια και προπαντός περιουσία και να έρθει στο προσκήνιο η βαθιά διαφθορά του.
Όσοι είναι όντως πιστοί – και μοιράζονται την υποτιθέμενη αγαπητική διάθεση της Ορθοδοξίας – δεν έχουν πρόβλημα με τη σάτιρα και το χλευασμό, γιατί κάνουν διάκριση ανάμεσα στην ουσία και το φαινόμενο. Οι άλλοι είναι ζηλωτές και αντιδραστικοί.
Ο απλός λαός (που ήταν πιστός) αγάπησε τους κομμουνιστές όχι γιατί πήγαιναν στην εκκλησία αλλά γιατί πήγαιναν στην εκτέλεση παρότι δεν πίστευαν στη μετά θάνατο ζωή.
Έτσι κατοχυρώνεται η Αριστερά και όχι με το «σεβασμό στα μυστήρια»
η Λέσχη 
6 Ιανουαρίου, 2014 στις 10:49 μμ
Επιτελους γιατι ειχα αρχισει να αυτοαμφισβητουμαι….ευχαριστω που εγραψες αυτο το κειμενο.τιποτα αλλο.ευχαριστω!.και θαπρεπε να σε ευχαριστει και ολοκληρη η αριστερα.Τιμιες καθαρες ισιες κουβεντες,οχι γλειψιματα για ψηφαλακια και μην σωσει να κυβερνησει η αριστερα ποτε.καλυτερα απο το να κυβερνησει αλλαγμενη σε …σκατα.
6 Ιανουαρίου, 2014 στις 11:28 μμ
[…] Η φωτο από: https://ilesxi.wordpress.com/2014/01/06/%CE%B7-%, διαβάστε το εκεί άρθρο. […]
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 4:01 πμ
Ναι … και επρόκειτο για μια σπουδαία, αισθητικά και πολιτικά, παρέμβαση του Διαμαντόπουλου ενάντια στο θρησκευτικό σκοταδισμό και στο μνημόνιο … Καλά, επειδή ο Διαμαντόπουλος τη βρίσκει να κάνει τον καραγκιοζάκο, πρέπει ντε και καλά να τον υποστηρίξουμε ενάντια στο παπαδαριό και τους μουρουτόκαφρους; Υπάρχουν σοβαρότερα θέματα …
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:39 μμ
«Η Αριστερά είναι με τη μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα». Κουραφέξαλα. // Αυτό είναι πράγματι η γεννέθλια αφετηρία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του μαρξισμού και της αναρχίας του 19ου αιώνα, που τράβηξαν στα άκρα την αθεΐα του διαφωτισμού, και έβλεπαν τον εαυτό τους σαν συνεπή συνέχεια και ριζοσπαστική μετεξέλιξη των γιακοβίνων. // Όπου δε χαρακτήρισε την πολιτική πράξης της αριστεράς είχε συγκεκριμένα ιστορικά αποτελέσμα και ως προς τα φρικτά που «πέτυχε» (διωγμοί σε ΕΣΣΔ, Κίνα, Χότζα κλπ) και ως προς αυτά που δεν πέτυχε (χρόνιος απομονωτισμός, σεχταρτιστική ιδεολογική δήθεν καθαρότητα). // Σίγουρα πάντως δεν είναι αυτή ούτε η αριστερά του ΕΑΜ και του Άρη Βελουχιώτη, ούτε η σημερινή ηγεμονική αριστερά της Λατινικής Αμερικής, των Σαντινίστας, των Ζαπατίστας, του Τσάβες, του Μοράλες, των ριζοσπαστών ιθαγενών κλπ. Δεν είναι η αριστερά του Λαϊκού Μετώπου του Χαμά Χαμαμί που μάχεται με το αίμα των μαρτύρων του για τη λαϊκή εξουσία στην Τυνησία, ούτε η αριστερά της πολύπαθης Αραβικής Άνοιξης. Δεν είναι η αριστερά των ευρωπαίων Αγανακτισμένων του 2011 ούτε του κινήματος της Γουώλ Στρητ του 2012. // Ειδικά η σύγχρονη, μετά το 68 αριστερά έχει μακρύ φλερτ με τη μεταφυσική και τη θρησκευτική πίστη. Όχι μόνο στον αμερικάνικο ριζοσπαστικό των μαύρων πανθήρων και του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ, αλλά και πολύ μετά, στους Γερμανούς Οικολόγους της δεκαετίας του 80 (π.χ. Πέτρα Κέλλυ) κλπ κλπ. // Στην πραγματικότητα η μαχητική αθεΐα και ο αντικληρικαλισμός, έχουν να κάνουν με παλαιότερα, παρωχημένα πλέον, στάδια της πνευματικής διαδρομής του δυτικού κόσμου. // Ειδικά σε ό,τι αφορά την ελληνική αριστερά, εκτός του ότι αποτελούν στοιχεία ιδεολογικού επαρχιωτισμού και ιστορικής καθυστέρησής, είναι ταυτοχρόνως και τα δεσμά που τη δένουν στο άρμα της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας της εποχής μας, του φιλελευθερισμού (και δεν εννοώ τον δεξιό νεοφιλελευθερισμό, αλλά τον κεντρώο ή κεντροαριστερό πολιτικό φιλελευθερισμό – που ξεκινά από τον Τζ. Στ. Μιλλ και φτάνει στον Ρωλς). Είναι χαρακτηριστικό και πολύ ενδιαφέρον ότι οι πιο ριζοσπαστικές εκδοχές αυτού του φιλελεύθερου ρεύματος (π.χ. Χάμπερμας) αναγκάζονται να στραφούν στη θρησκεία προκειμένου να βρουν αναχώματα στην παρακμή του διαφωτιστικού προγράμματος της εκκοσμίκευσης, που το βλέπουν να οδηγείται στην αναίρεση κάθε κοινωνικού και κοινοτικού δεσμού και στην παγκόσμια κυριαρχία του οφελιμιστικού-καταναλωτικού ατομισμού και των αγορών. // Αντίθετα απ’ ό,τι φαντάζονται οι δικοί μας εδώ, αμετανόητοι στη μετεφηβεία τους, επαναστάτες «χωρίς αιτία», η αριστερά ή θα ανοιχτεί στη μεταφυσική ή δεν θα είναι ριζοσπαστική. (Κι όχι μόνο για λόγους πολιτικής αποτελεσματικότητας, αλλά και για λόγους ουσίας).
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 2:56 μμ
Επηρεασμένος από το πνεύμα των ημερών, προτιμώ να το δω από την πλευρά του θρησκευόμενου κι ας μην είμαι…κι ας θεωρούν κάποιοι ότι αυτά τα επιχειρήματα δεν είναι σκόπιμο να χρησιμοποιηθούν…http://my-pillow-book.blogspot.com/2014/01/blog-post.html
7 Ιανουαρίου, 2014 στις 6:20 μμ
Με συγχωρείτε για την ενόχληση, αλλά αυτό στο οποίο αναφέρεστε προφανώς δεν είναι αριστερά (γενικά και αόριστα), αλλά παλαιομοδίτικος μαρξισμός-λενινισμός του 1ου τετάρτου του 20ου αιώνα.
Αν θέλετε, το λέω και με μια φράση του Λένιν: «ιακωβινισμός με το μέρος του προλεταριάτου».
Και, τέλος, όση αξία έχει αυτό, περίπου ένα βήμα μακρυά από τον αστικό αθεϊσμό.
8 Ιανουαρίου, 2014 στις 9:45 μμ
«Κουραφέξαλα!»
Η ακλόνητη βεβαιότητα των πεποιθήσεων του Βασίλη Ξυδιά, «εκπαιδευτικού θεολόγου και μέλους του ΣΥΡΙΖΑ», του επιτρέπει να είναι συνοπτικά και αφοπλιστικά αφοριστικός στην προσπάθειά του να ανασκευάσει μια αριστερή άποψη που τον βρίσκει κάθετα αντίθετο.
Aκόμα κι αν η αριστερά έχει αφήσει πίσω της τη «μαχόμενη αθεΐα» του αντικληρικαλισμού του 19ου αιώνα, λιμπερτίνικου, αναρχικού ή κομμουνιστικού, ή του σταλινισμού του 20ού (αν και για τον τελευταίο ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί -μια χαρά τα βρήκε ο Στάλιν με τον ανώτερο κλήρο κατά τη διάρκεια του Πατριωτικού Πολέμου) αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η όποια κριτική της στάση στον αστικό διαφωτισμό μεταφράζεται σε εγκατάλειψη της υλιστικής κοσμοαντίληψης και την εγραφή του χειραφετητικού της προτάγματος σε κάποιο μεταφυσικό επέκεινα.
Η φύρδην μίγδην παράθεση ονομάτων προσώπων, κινημάτων και λοιπών παραδειγμάτων όχι μόνον δεν συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι «η σύγχρονη, μετά το 68, αριστερά έχει μακρύ φλερτ με τη μεταφυσική και τη θρησκευτική πίστη» -πόσω μάλλον ότι «Αριστερά χωρίς Θεό δεν γίνεται»-, αλλά αντίθετα αποτελούν τεκμήριο διανοητικής σύγχυσης και ιδεολογικού επαρχιωτισμού.
Φλέρταρε με καμιά μεταφυσική ο Άρης; Kαθολικοί οι Σαντινίστας και οι Ζαπατίστας; Πού τους είδε o Ξυδιάς τους θρήσκους στο κίνημα των Ιndignados και του Occupy Wall Street; Άραγε η Αραβική Άνοιξη δεν είχε απέναντί της, εκτός από το καθεστώς του Μουμπάρακ, και το πολιτικό Ισμάμ; Δεν είναι μήπως η αριστερά του Λαϊκού Μετώπου του (κομμουνιστή) Χαμά Χαμαμί αυτή που αγωνίζεται για ουδετερόθρησκο κράτος στην Τυνησία; Και το ότι ο Μπαντιού και ο Αγκάμπεν -μεταξύ πολλών άλλων- ασχολήθηκαν με τον Απόστολο Παύλο, αυτό τους κάνει χριστιανούς;
Kαι, για να τελειώνουμε, είναι αριστερή στάση να συντάσσεσαι με τον υστερικό σκοταδισμό των μητροπολιτών που έσκισαν τα ιμάτιά τους για τη συμμετοχή ενός βουλευτή της Αριστεράς στα Ραγκουτσάρια του Άργους Ορεστικού, ή έστω με τον ιησουήτικο καθωσπρεπισμό του θλιβερού Επιτρόπου Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ -προπάντων να μη σπάσουμε τα αυγά- διυλίζοντας τον κώνωπα που σου σερβίρουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την ίδια στιγμή να καταπίνεις καμήλους όπως τη συνταγματικά κατοχυρωμένη «επικρατούσα θρησκεία», τον θρησκευτικό όρκο στα δικαστήρια, τα ποικίλα σκάνδαλα -οικονομικά και ηθικά- πλήθους Ιεραρχών, την άθλια χειραγώγηση της ψήφου του χριστεπώνυμου πληρώματος, τα Βατοπαίδια, τα λαμόγια της ληστρικής κεφαλαιοκρατίας που ανακηρύσσονται «άρχοντες κουροπαλάτες» από το Πατριαρχείο Κ/πόλεως.
H αριστερά του 21ου αιώνα, για να υπάρξει, πρέπει να απαλλαγεί από την ανάγκη για μάρτυρες, αγίους, αποστόλους, ομολογητές, απολογητές, ιεροεξεταστές και κομματικούς καρδινάλιους. Δεν ξέρω αν θα λέγεται αριστερά, αυτό που ξέρω είναι ότι δεν μπορεί να είναι εκκλησία. Εικονίσματα χαλκομανίες, τάματα, μετάνοιες, παγκάρια και θυμιατήρια τέλος.
9 Ιανουαρίου, 2014 στις 2:33 πμ
h ierarxia eprepe na pei afta pou eipe ,h montaziera pairnei akopa bonus ,alla poios tou ftaiei tou mixalh? vre aristera gatakia twn athinwn afta ta themata oi topikes koinwnies ta xoun lumena. opws oi mhtropolites mas roufan to avgo tous sto karnavali etsi tha to roufaei ki o suriza s oti exei na kanei me ekklhsia kai progonous.gege?tou xronou de tha kanoume pappades alla darmenh suzugo prwhn proedrou kai mhtera voulefth….apla thn plaka tha thn kanei enas dikos sas alliws ws gnwston de metraei. kai pou sai, kuvernhsh paizei na se kanoume suriza oxi tsolia sta arxidia mas.kai pou sai ,perimenw nea ap th black rock kai pou sai h dutikh MAKEDONIA exei 30 tis ekato anergia.emena de me noiazei to aristeros emena me noiazei na eisai kalos ,kai den einai to idio.kai pou se apo mena pshfalaki den pairneis alla prosefxomai gia sena prin ftasoume se kanena dikrano. gia th nea xronia loipon na mathoume na sevomaste tous anthrwpous kai ton politismo tous prin apo ta vivlia kai na ton mathoume prin kanoume ton prokrousth.ki aste pia tous pasokous aftoi xalasmenoi gia xalasmenoi einai,kunhghste kammia kardia anentaxtou ,alla ekei mesa sto ksanalew exei kai xristoulh kai progonous kai m afta den paizoume,to tropari pou lete metaksu sas peri an tha mas sthriksei o laos ktlp einai voliko mono gia thn aristerh suntaksh kapoiwn.aide kai steilte ton lao sthn eparxia ki oxi sth germania.
9 Ιανουαρίου, 2014 στις 2:46 μμ
εδω ο κοσμος καιγεται και τα αιδοια χτενιζονται.Στα ορια της προδοσιας ειναι η θεση του Παναγιωτη .Σωτηρη. Επιπλεον ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ? Τα ακριβως αντιθετα απ’ο,τι ειπε ο Χριστος γραφει, και θελει να καθησουμε με σταυρωμενα χερια? Πρωτα Χριστιανοι, μετα κομμουνιστες! Αυτα να παει να τα κανει ο Π. Σωτηρης στους Μωαμεθανους, που τους εχει παρει η παραταξη του υπο την σκεπην της. Αλλαχ ου ακπμαρ ( ο Αλλαχ ειναι μεγαλος) 1.000.000 φορες γκαριζαν σε μιαν υποτιθεται πολιτικη συγκεντρωση, στην οποια ειχα παει.92% ειμαστε Χριστιανοι, και αδιαφορουμε για την γνωμη του. Δεν θα μας πει και τι χρωμα βρακι θα φοραμε.
9 Ιανουαρίου, 2014 στις 9:26 μμ
θλιβερά ολα αυτα και αποτελεσμα της εγκαταλειψης της θεωριας και τρομαχτικής ΗΜΙΜΑΘΕΙΑς οσο και Επαρσης ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΉ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των στελεχων του Συριζα
13 Ιανουαρίου, 2014 στις 1:18 πμ
Α) ο καθείς δικαιούται ελεύθερα να πιστεύει σε όποιο θεό, θεούς, πνεύματα, θεότητες, ‘σκοτεινές’ δυνάμεις επιθυμεί. Είναι προσωπικό θέμα να εξασκεί τα λατρευτικά του καθήκοντα, να κάνει μία, δύο ή δεκαπέντε προσευχές τη μέρα.
Β) εμείς όμως πρέπει να πείθουμε τον κόσμο να μην πιστεύει σε ανώτερες δυνάμεις, γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν. Θέλουμε ο κόσμος να κατανοεί την πραγματικότητα, να τη μελετά με επιστημονικό τρόπο, να εισχωρεί βαθιά στις αιτίες τον πραγμάτων και των γεγονότων (των φυσικών, των ιστορικών, των κοινωνικών), να αποκτά διαλεκτικό τρόπο σκέψης, να απορρίπτει τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και τις δεισιδαιμονίες, να φτάνει ξεπερνώντας την αίσθηση, την εμπειρία, την τεχνική, στην επιστήμη και τελικά στην επιστήμη του όλου, τη φιλοσοφία και να αλλάζει τον κόσμο και όχι απλά να τον ερμηνεύει.
Μάλιστα η διαπάλη με το ρεύμα του ‘χυδαίου’ ιδεαλισμού για το δεύτερο σημείο πρέπει να είναι διαρκής και να κερδίζουμε διαρκώς σε αυτήν. Το (Α) σημείο θα έπρεπε να το υλοποιεί η ίδια η αστική δημοκρατία καθώς η θέση για ανεξιθρησκία είναι διατυπωμένη πριν και τη γαλλική επανάσταση, όπως και ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.
Τα πράγματα βέβαια με τις δημοφιλείς θρησκείες είναι χειρότερα. Κατά τα γνωστά, χριστιανισμός και ισλαμισμός είναι υπέρ του ‘σφάξτε τους άπιστους’, είναι θρησκείες μίσους, ευνοούνε την υποταγή της γυναίκας στον άντρα (ειδικά ο ισλαμισμός) και όλων στην κατεστημένη τάξη πραγμάτων, στο κράτος και στους καπιταλιστές. Εμείς οι άθεοι κομμουνιστές που λέμε στον κόσμο να είναι άπιστος είμαστε οι πρώτοι εχθροί των παπάδων, των ιμάμηδων, των ραβίνων, του πάπα και όλων των ιερατείων του κόσμου.
Δ.Τ., μέλος της νΚΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
20 Απριλίου, 2014 στις 11:35 πμ
[…] * Από το άρθρο του Παναγιώτη Σωτήρη: Η Αριστερά και τα μυστήρια https://ilesxi.wordpress.com […]