Unidad Popular, ένα αφιέρωμα της Λέσχης για την «9/11» της Χιλής…

Του Δημήτρη Πούλιου

Το 2001 θα ζητηθεί από τον Ken Loach και άλλους κινηματογραφιστές να σκηνοθετήσουν από μία ταινία μικρού μήκους με αφορμή τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους. Ο βρετανός σκηνοθέτης επέλεξε να αφιερώσει το φιλμ στην 9/11 του 1973 και την ανατροπή του Αλιέντε. Για τον Loach η εικόνα του «βομβαρδισμού» των Πύργων έφερνε στη μνήμη την εικόνα του βομβαρδισμού της Λα Μονέδα (το Προεδρικό Μέγαρο της Χιλής) και το ξήλωμα μιας ολόκληρης διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού, όπως ο ίδιος την αποκαλούσε.

Αν του ζητούσαν δέκα χρόνια μετά να ξαναγυρίσει ένα αντίστοιχο φιλμ είμαστε σίγουροι ότι θα έκανε το ίδιο. Αλλά αυτή τη φορά θα πήγαινε ακόμη πιο πίσω, στις μέρες του «μετασχηματισμού» του 1970-72 στα «ευτυχισμένα χρόνια της ανεπιφύλακτης στράτευσης και αφοσίωσης» όπως έγραφε ο Sepulveda, σε εκείνα τα χρόνια όπου ο αγώνας για δουλειά, ελευθερία και δικαιοσύνη άλλαζε τα πάντα. Διότι μια ματιά στη γωνιά εκείνη του κόσμου που η μετά-9.11 πολιτική πήρε σάρκα και οστά αυτό αποδεικνύει. Τον Αραβικό κόσμο δεν τον άλλαξαν τα δέκα χρόνια «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων, τρομοκρατίας και καταστολής όπως ήλπιζαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, ούτε ο εξτρεμισμός και το θρησκευτικό μίσος αλλά η πάλη για δουλειά, για δικαιώματα και ελευθερίες των λαών της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Συρίας…

Για αυτό το λόγο η Λέσχη, δέκα χρόνια μετά τις επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, ξεκινάει ένα αφιέρωμα στη Χιλή της κυβέρνησης «Λαϊκής Ενότητας» (Unidad Popular). Η Χιλή του ’73 είναι ένα σχολείο και για την ίδια την Αριστερά. Μας υπενθυμίζει τις απεριόριστες δυνατότητες των απλών ανθρώπων, την αυταπάρνηση, ακόμη πως η αστική τάξη «δεν αυτοκτονεί με χαρά» και ότι η βιαιότητα της δεν έχει όρια (σημαντικό στοιχείο σε μια εποχή Πινοσετοποίησης της κοινωνίας).

Το βίντεο είναι μια συλλογή ήχων, κειμένων και εικόνων από το έργο του Patricio Guzman με μικρές παρεμβολές από το Luis Sepulveda. Ξεκινάει με μια εισαγωγή στο γενικότερο έργο της «Λαϊκής Ενότητας» και συνεχίζει γύρω από τη διαμάχη πάνω στο ζήτημα της «Λαϊκής Εξουσίας» και του «ειρηνικού δρόμου» στην Αριστερά. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μαρτυρία του Edward Korry, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στη Χιλή για τη στάση του Αλιέντε. Για τέλος επιλέξαμε τη συγκλονιστική απαγγελία του «El Once», ποιήματος του Gonzalo Millan από τον ίδιο, ενώ τα αποσπάσματα από το έργο του Sepulveda είναι ίσως το καλύτερο προσκλητήριο των γενναίων της εποχής…