Πόσο «γενναίος στρατιώτης» ήταν στ’ αλήθεια ο ισοβίτης Νικόλαος Ντερτιλής
Στις 28 Γενάρη, πέθανε, σε ηλικία 92 ετών, στη φυλακή, ένας από τους πιο στυγνούς και αμετανόητους χουντικούς δολοφόνους, ο στρατηγός Νικόλαος Ντερτιλής. Με αφορμή το θάνατο του, η Χρυσή Αυγή (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/strathgos-ntertilhs-nikolaos-parwn#.UQg46B002uZ) και άλλες χουντικές και φασιστικές ομάδες, του έπλεξαν το εγκώμιο για το «ηρωικό παρελθόν¨του. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε και ο ύμνος για τον αιμοσταγή δικτάτορα από τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου στην Καθημερινή. Επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα παλαιότερο κείμενο του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη για το ποιόν του Νικόλαου Ντερτιλή.
η Λέσχη 
30 Ιανουαρίου, 2013 στις 7:47 πμ
H μόνη σημείωση που έχω για το άρθρο, για την εισαγωγή μάλλον στο άρθρο που αναδημοσιεύεται, είναι το σχόλιο για τον Τέλογλου και τους ύμνους του για τον Ντερτιλή. Αν και τον είχα ικανό, διαβάζοντας το άρθρο του στην Καθημερινή δεν βλέπω πουθενά ύμνους, παρά μόνο μια αχρωμάτιστη αναφορά στο ποιος ήταν. Θα μπορούσε ίσως να σχολιαστεί αυτή η «ουδέτερη» περιγραφή του χουντικού που πέθανε, ως έμεση προσπάθεια παρουσίασής του χωρίς να τονίζεται ο αρνητικός του ρόλος, επιλογή είναι και αυτή, όμως η υπερβολή που χρησιμοποιείτε δεν νομίζω ότι κάνει καλό επί της ουσίας.
30 Ιανουαρίου, 2013 στις 9:45 πμ
Συμφωνώ με τη Νέλλυ. Τους «ύμνους» του Τέλλογλου που τους είδατε?
30 Ιανουαρίου, 2013 στις 10:43 πμ
Προφανως και οταν ενας δημοσιογραφος εχει να διαλεξει ενα απο τα χιλιαδες τρεχοντα μειζονα θεματα προς σχολιασμο, και αυτος διαλεγει τον θανατο ενος ανανδρου δολοφονου, τον οποιο χαρακτηριζει «καλο αξιωματικο» και οτι «υπηρετησε τον στρατο» το λιγοτερο που μπορει να πει κανεις ειναι οτι τον υμνει. Απορω με οσους κανουν οτι ανακαλυψαν τωρα τον Τελλογλου. Τις προηγουμενες αποψεις του ΚΥΠατζη Τελλογλου για να ξαναρθει χουντα στην Ελλαδα δεν τις εχει δει κανενας απο τους παραπανω?Και στην τελικη ενας δημοσιογραφος δεν εκφραζει αποψεις αλλα διαμορφωνει και τη κοινη γνωμη. Σιγα μην τον αφησουμε και στο απυροβλητο τον κυριο αυτο να βιαζει την αξιοπρεπεια και τη μνημη του ελληνικου λαου
30 Ιανουαρίου, 2013 στις 12:01 μμ
με συγχωρείτε αλλά δεν υπάρχει «ουδέτερη» περιγραφή, όλα μας τα γραπτά διαπνεόνται απο τη στάση μας, την οπτική που διαλέγουμε, τα πράγματα που επιλέγουμε να αφήσουμε απέξω, το να μη λαμβάνουμε υπόψη του τι συμβαίνει γύρω μας.
ανεξάρτητα από αυτό, δεχομαι οτι δεν ειναι υμνος τυποις. μπορώ ακομα να καταλάβω ότι ήθελε να παρουσιάσει τον άνθρωπο αλλά το να επιλέξεις να παραλείψεις ουσιαστική, λεπτομερή αναφορά στο γιατί αυτός ο άνθρωπος ειναι γνωστός σημαίνει οτι δεν ξέρεις πως να γράψεις έναν επικήδειο, πως εισαι ενας κακός δημοσιογράφος. Αυτό στην καλυτερη περίπτωση. Γιατί στην χειρότερη περίπτωση, το να επιλέξεις να τα κανεις όλα αυτά την εποχή με τα περισσότερα καταγεγραμμένα ρατσιστικά χτυπηματα στην προσφατη ιστορία της χώρας, όπου ο εθνικισμός αναβιώνει επικίνδυνα και μας απειλεί όλους, την ίδια μέρα που πρέπει ως δημοσιογράφος να ξέρεις ότι η ακροδεξία θα χρησιμοποιήσει, είσαι απλώς ανεύθυνος και επικίνδυνος και εσύ. Για να μην πω ότι χειρότερο.
Αν δεν μπορείτε να δειτε πως το κείμενο του Τέλλογλου κινείται στο ίδιο σύμπαν με αυτό της ΧΑ για το ίδιο θέμα, εθελοτυφλείτε.
2 Φεβρουαρίου, 2013 στις 10:51 πμ
ena ka8iki ligotero se toso xouvtoka8ikia pou kikloforoun
4 Φεβρουαρίου, 2013 στις 2:08 μμ
Για τον Τέλλογλου: «Καλός αξιωματικός, αλλά πολύ δύσκλος και επίμονος χαρακτήρας» ήταν ο στρατηγός Πάττον, ο ναύαρχος Μιαούλης, τέτοιοι τύποι. Ο Ντερτιλής, αν τον κρίνουμε με την εσωτερική οπτική του στρατού, όχι με καμιά άλλη, ντρόπιαζε την τιμή των όπλων και τη στολή που φορούσε, και αυτό ακριβώς δείχνει το κείμενο του Λ. Καλλιβρετάκη. Δεν υπάρχει καμιά στρατιωτική αρετή (και καμιά εν γένει ανθρώπινη αρετή ούτως ή άλλως) στο να σκοτώνεις αμάχους και να πυροβολείς τον ασύρματο όταν ο ανώτερος σε διατάζει να σταματήσεις, όπως δεν υπάρχει καμιά στρατιωτική αρετή στην εν ψυχρώ δολοφονία του Μιχάλη Μυρογιάννη. Ο Ντερτιλής δεν ήταν «καλός αξιωματικός» με κανένα κριτήριο, ακόμα και αν ξεχάσουμε δηλαδή το πραξικόπημα. Η νεκρολογία του Τέλλογλου βεβαίως και είναι ύμνος, με δεδομένο για ποιον μιλάμε. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ή μάλλον λίγους μήνες αυτή η νεκρολογία θα ήταν αδιανόητη για την εφημερίδα της πάλαι ποτέ φωτισμένης Δεξιάς.